Stress over studiewissel

Hey!

Van mbo 4 naar praktijk is wel een flinke terug stap en dat erg saai kan worden en demotiverend is heel normaal en begrijpelijk! Ik kan me voorstellen dat het je stress geeft dat je ouders er niet op zitten te wachten, maar wat zij ook vinden, het gaat om jou! Jij geeft aan dat het niet werkt, je het niet leuk vindt en dat je er verder ook niks mee kan. Dan is het verspillen van tijd en geld om het even zo te zeggen. Dit demotiverend en lager niveau dan je aankan kan je eigenlijk best sterk negatief beïnvloeden mentaal en schiet je er eigenlijk niks mee op, je werkt dan jezelf tegen. Het draait om jou en wat jij wilt bereiken in je leven, daar mag je best voor hebben hoor! Je moet het beste voor jezelf hebben en niet anderen snel wijs laten maken, al snap ik je situatie wel goed! En natuurlijk, jij hebt er inderdaad nooit gekozen voor die weg, dat je ineens ziek werd. Je gaf ook aan dat je ouders je gelukkig willen hebben, dat ben je nu niet en dan zeggen ze 'drie jaar door bijten'. Dat is niet hoe het werkt en ze spreken zichzelf tegen. Je hebt goede redenen om van de opleiding weg te gaan en aan een andere te beginnen! 

Falen hoort er eenmaal bij en is een leer proces. Wees ook niet schuldig over jezelf, het is vervelend en kan normaal zijn dat je het hebt! Maar je hebt er goed over nadacht en je hebt goede redenen ervoor, dus je mag er is keer blij om zijn dat je een goede beslissing hebt gemaakt! Probeer misschien een banaan te eten voor het gesprek met je mentor en je ouders, het kan je wat rustiger maken en meer relaxend. Veel succes!

Voel je trouwens vrij als je een privé bericht naar mij wilt sturen!

Is het falen of de "boosheid" van je ouders iets wat je eerder al hebt ervaren? Ik heb dit ook een tijd gedacht dat ik de verkeerde keuzes gemaakt had en mijzelf en mijn omgeving had gefaald, maar uiteindelijk is dit vooral mijn eigen visie geweest. Het was niet iets wat mijn omgeving direct aangaf, maar vooral de angst van mijzelf en mijn eigen gevoel erover.

Uiteindelijk zijn de mensen om je heen er voor je, ondanks dat ze misschien niet direct je beslissingen begrijpen, zij kunnen nu eenmaal niet alles zien, horen of ervaren wat jij doet. Voor hen is het misschien onlogisch, maar daar gaat het niet om, het gaat om jouw ontwikkeling. Als je nu ergens mee doorgaat terwijl je zelf onzeker erover bent of eigenlijk met je hoofd met iets anders bezig bent of wil zijn dan gaat de rest van deze studie nu ook een mindere ervaring worden. Je bent nog jong en hebt nog de tijd om door te ontwikkelen! Wees niet al te streng voor jezelf, je hebt al eerder dappere beslissingen genomen waarin je voor jezelf koos met bijvoorbeeld je therapie. Het gesprek is er uiteindelijk voor jouw comfort, dat je het uit kan spreken in een veilige omgeving met een mentor die jou en jouw keuzes begrijpt (zo komt het in ieder geval over). Spanning zal er altijd blijven, dat is nu eenmaal zo, maar je moet jezelf niet gaan opvreten hierover!

Ik herken zeker stukjes in jouw verhaal. Het is wel een erg moeilijke situatie zoals deze nu is. Uiteindelijk is het jouw leven, en leer je ook weer van de keuzes die je maakt of wil maken. Alles brengt enige wrijving met zich mee. 

In mijn situatie toen ik stopte met een opleiding was ik erg verdrietig en ook teleurgesteld in mijzelf. Ik wilde (wil) ergens bewijzen naar mijn omgeving en ook ouders dat ik bepaalde dingen wel zou halen. Of doen. Psychisch gezien ging het met mij toen ook niet goed. Ik ben blij dat ik toen gestopt was met mijn opleiding, dat ik aan mezelf kon werken met o.a therapie, en dat ik een studiekeuze kon maken met minder hoge verwachtingen. In de tussentijd ook baantjes gehad. En andere initiatieven opgezocht om met mezelf aan de slag te gaan. 

Misschien is het fijn om nogmaals te achterhalen, en de situatie van nu bekijken of een andere opleiding op MBO3 niet zou aansluiten. Misschien is er iets anders in de creatieve of marketing wereld. Het zou misschien een bepaalde druk op jouw wel kunnen verlichten. En de tijd en ruimte met de uitdaging in de studie op MBO3 kun je dan misschien vinden in andere dingen. 

Je kunt laagdrempelig een baantje nemen waar je je kunt uitdagen, op mentaal gebied zijn er allerlei trainingen om jezelf te versterken als persoon, Join Us groepen kan soms een uitdaging zijn, je kunt naast een MBO3 opleiding misschien van de studie ook je werk maken door creatief met bepaalde dingen bezig te zijn. Als ik vanuit mezelf spreek, heeft het mij ook erg geholpen om te luisteren naar de mensen om mij heen, door ook stapjes lager te doen met opleiding waardoor verwachtingen naar mezelf ook weer omlaag gingen. 

En ook had ik momenten dat ik mij niet genoeg uitgedaagd voelde in de opleiding. Ik weinig matches zag met mijn studiegenoten. Uitdaging zit 'm soms ook in andere dingen. Het is misschien wel een fijne gedachte om eerst een diploma op zak te hebben op MBO3 niveau om weer mogelijk iets hoger te gaan doen. 

En belangrijk ook. Sta stil bij hoever je wel bent gekomen. En hoe belangrijk mentale gezondheid ook is. We zijn misschien ook een generatie die gevoeliger is, voor uitval. Dat het even psychisch minder ging, kan natuurlijk ook weer een valkuil voor de toekomst zijn. Iets waar je rekening mee moet blijven houden. Dus loop niet te hard voor stapel. 

En ik kan mij het goed voorstellen. Een MBO4 opleiding betekent meer, dan een MBO3 opleiding. Op praktijkgericht niveau heb ik echt wel veel kunnen leren. 

Ik ben ook geen goed voorbeeld om adviezen te geven. Ik weet wel dat uiteindelijk te lat hoog leggen voor jezelf ongezond kan zijn. En je zoveel andere dingen zou kunnen ondernemen of jezelf kunt uitdagen als je de lat wat lager voor jezelf mag leggen. En van daaruit te groeien. Met bijvoorbeeld grenzen aangeven, of jezelf uitspreken over situaties. 

Na mijn HAVO diploma, ben ik een HBO studie gaan doen, vervolgens kwamen er psychische klachten, en ben ik een MBO4 opleiding gaan doen. Uiteindelijk alles niet afgemaakt. Verschillende baantjes gehad in de tussentijd. Ik wil je meegeven dat soms de omgekeerde route van MBO3 naar hogerop, misschien beter zou kunnen gaan en zijn op basis van belasting van wat de studie vraagt voor jou. En dat je tijd en ruimte blijft houden om andere dingen te blijven ondernemen. En ik vind dat we een beetje af moeten van de vooroordelen dat mensen met een HBO certificaat meer zouden zijn dan iemand met een praktijkgerichte afronding van een opleiding. Dat is echt niet zo! Veel succes met het proces in ieder geval. En knap van jou dat je jouw hart wil volgen. En aan het volgen bent. Alles maakt je sterker🙏

Ik heb geen ervaring in een soortgelijk verhaal, maar ik wil weg even zeggen dat je trots op jezelf mag zijn dat naar je gevoel luistert en liever een niveau hoger doet met meer uitdaging én iets wat beter bij je past, dan dat je iets doet wat je eigenlijk niet leuk vindt en te makkelijk is voor je. 'Het obstakel is de weg', een belangrijke levensles die ik heb geleerd. Ik ken je ouders verder ook niet, maar dit mogen ze wat mij betreft ook wel inzien. Zo niet, jammer dan en volg je eigen pad.

Uiteindelijk moet je doen waar je jezelf goed bij voelt. Dus dat je er zo achter komt dat het niks voor je is, wil niet zeggen dat je de opleiding maar moet afmaken omdat je vind dat je ouder bent dan de rest. Zelf ben ik op mijn 19e gestopt met een HBO opleiding en toen eerst naar MBO gegaan. Vervolgens daarna alsnog weer HBO en uiteindelijk op mijn 26e afgestudeerd. Ik had er toen ook moeite mee om die keuze te maken maar ben achteraf heel blij dat ik dit gedaan heb.

Het gaat wel om wat je daarna de rest van je leven wilt gaan doen en het is veel belangrijker dat dat iets is wat je aanspreekt lijkt mij. Ik denk dat je ouders dat ook wel in kunnen zien :)

@Mees 

Ik heb niet een hele sterke band met mijn ouders, en ze spreken zichzelf vaak tegen. Dit is mijn hele jeugd al, en daarom ben ik zo gestresst en bang voor het gesprek, omdat ik nooit kan peilen wat hun reactie word. Ze zeggen altijd mooi “je moet doen waar je je prettig bij voelt” en “wij steunen je overal mee” maar puntje bij paaltje hebben ze toch altijd onuitgesproken verwachtingen, en als ik daar dan net niet aan voldoe (zoals nu weer een opleiding falen) kunnen ze opeens heel fel uit de hoek komen, en beginnen met zoals ik al zei “ff doorbijten dan heb je tenminste je papier”

UPDATE:

Mijn gesprek is goed verlopen, en er is een hele last van mijn schouders. Bedankt nog iedereen voor alle reacties! :) heeft mij zeker geholpen. Nu een traject in om de goede studiekeuze te maken, en hopelijk een frisse start in september!