Wat zijn jouw grootse ergernissen?

  • 18 February 2024
  • 3 reacties
  • 92 × bekeken

Reputatie 6

Misschien ken je het wel.. je hebt net je sokken aangetrokken en loopt nog even de badkamer in om iets te pakken..

En ja hoor.. daar sta je met je sokken in een plas water. Of nog leuker, de trein rijdt NET weg op het moment dat je het perron op komt. Alles gaat natuurlijk mis op een ochtend dat je haast hebt.

Juist deze "kleine" dingen kunnen vreselijk irritant zijn maar heel herkenbaar! Iedereen maakt ze wel eens mee en vaak kan ik er met een (subtiele) glimlach op terug kijken. 

Hieronder een paar van mijn irritatie-voorbeelden die ook echt gebeurd zijn:

• Een topic op de Join Us community bewust verkeerd typen om mensen te irriteren. Maar hey: "Wat zijn jouw grootse ergernissen?" 

• MeNsEn diE zo TyPen. :))?

• Mensen die in het openbaar hun telefoon op de speaker zetten en luid kakelen alsof er geen andere mensen zijn.

• ‘Uw wachtwoord moet een mix zijn van minimaal 16 letters, 23 cijfers, 4 leestekens en 8 Chinese karakters.’

• Natte sokken hebben. Ja, dat's gewoon niet fijn. Punt.

• Het afdrogen van net iets te smalle glazen.

• De vaatwasser opendoen en er een Niagara waterval van over je kleding sproeit.

• Ingehaald worden door oudjes op E-Bikes terwijl ik me suf fiets.

• Vingerafdrukken op een monitor.

• Iemand op straat loopt voor je maar net iets te langzaam en je kunt diegene niet inhalen omdat de straat te smal is.

• Mensen die midden in het pad uitgebreid hun kassabon gaan staan controleren, omdat ze het beter denken te weten dan de computer.

• Het labeltje van je theezakje valt in je thee, uiteraard met het touwtje eraan.

• Je hebt een liedje in je hoofd maar je weet de titel of artiest niet meer.

• Papieren en houten bestek bij (bijvoorbeeld) de McDonalds waardoor ik alleen maar een stapel printpapier en een boom proef.

• Net op de wc zitten en er dan achterkomen dat het toiletpapier op is. Kak.

• Als je een boterham met beleg laat vallen, valt het altijd met de besmeerde kant naar beneden. Echt fan-tas-tisch om dat weer op te ruimen.

• Als je nodig moet plassen maar je zit of ligt net zoooo lekker. Dan maar afzien.

• Als je een product gekocht hebt maar ziet het vervolgens later ergens goedkoper.

• Wanneer je moet wachten op een rood stoplicht maar er komen geen auto's, voetgangers of whatever aan.

• Op de computer op f5 drukken als je een 5 wilt typen en dan je hele bericht opnieuw mogen tikken terwijl je niet meer weet wat je geschreven had.

• Opeens heb je de kabouterdans in je hoofd en is het niet meer te stoppen terwijl je met iets serieus bezig bent.

• Als je bij de kassa staat en wilt betalen en je portemonnee verdwenen is in het zwarte gat van je tas. Ik weet dat je er zit! Kom op zeg!

• Als je printer ineens besluit niet meer naar je printopdrachten te luisteren.

• Mensen die smakken. Getverredemme.

• Mensen die ‘ik wordt’ met dt schrijven. Wordt ik gek van.

• De vraag die elke avond weer opduikt: "Wat eten we vanavond?" De daaropvolgende discussie en het eeuwige compromis zijn een vast onderdeel van het dagelijkse ritueel.

• De mysterieuze verdwijning van opladers.

• Per ongeluk een tabblad afsluiten dat belangrijk was op je desktop en je niet meer op ongedaan kunt drukken.

• Midden in het gangpad staan kletsen.

Hartstikke leuk voor je dat je je buurvrouw tegen komt Gerda, maar jullie hoeven niet een uur te gaan staan kletsen om vervolgens het hele gangpad te blokkeren met jullie karretjes oke?!

• Dat je het schuifje van je pak hagelslag te ver eruit trekt of per ongeluk een scheurtje in het pak maakt en dus het hele pak naar de - insert word here -. Dan heb ik meteen geen zin meer in hagelslag…

• Een moeder die allemaal van die bordjes met spreuken zoals: 'home is where the heart is' 'if you can't stand the heat get out of the kitchen'. Nee, niet mijn moeder don't worry. 

• Mensen die van hun hond zeggen: 'Hij bijt niet hoor!' terwijl genoemde hond je kruis besnuffelt.

Ik kan nog wel even doorgaan. Maar misschien is dat teveel van het goede 😉. Het is een uitdaging om ermee te leren lachen, en nóg uitdagender als je erachter komt dat jij soms degene bent die irritant doet. Oeps, betrapt!

 


Helaas, dit topic is gesloten. Meestal is dat omdat er langere tijd niet op gereageerd is of omdat het onderwerp afgesloten is.

3 reacties

Reputatie 7
Badge +7

Zo... dat is niet niks lol... Ik herken veel vanuit deze lijst die me ook irriteren. Zeker het bellen op speaker, I mean, tis helemaal niet nodig dat de hele wereld kan mee luisteren met je gesprek. Dit gebeurt vaak in de bus of trein 🙄

 

Reputatie 3
Badge +2
  • Mensen die alles beter weten (of denken dat ze gelijk hebben, terwijl ik iets heel zeker weet)
    - Mensen die te laat komen (15 minuten of later)
  • Mensen die doen alsof ze interesse hebben maar eigenlijk niet geïnteresseerd zijn
Reputatie 7
Badge +11

Hier zijn die van mij;

Té veel mensen op een treinstation die mij voor de voeten lopen, niet doorlopen of stilstaan terwijl ik graag op tijd bij de bus wil aankomen richting huis. Ik vind drukte op zich niet erg ofzo maar bij dit soort drukte raak ik al héél gauw ontzettend overprikkeld, humeurig en chagrijnig, al mompelend in mijzelf scheldend terwijl ik mij haast van het ene naar het andere busplatform.

De bus die een eeuw doet over een ritje van een half uur bijvoorbeeld. 

Mensen die géén plek voor mij vrij willen maken in de bus terwijl de stoel naast hen vrij is…

Mensen die mijn plek in het OV willen inpikken als ik gewoon lekker rustig alleen zit. Ze willen dan naast mij zitten maar liever op mijn plek. Is tot nu toe één keer gebeurd. Mijn reactie "Uh, nee?" 😂 Ik zit namelijk op bepaalde plekken in de bus met een reden.

Schreeuwende & blerende kinderen in de bus en/of kinderwagens terwijl je er net een werkdag op hebt zitten omringd door alleen maar kinderen. Had ik ook een keer toen ik met m'n ouders naar de McDonald's ging...

Mensen die sympathie voor mij tonen wanneer ik het over privéomstandigheden heb maar géén idee hebben wat zich achter gesloten deuren afspeelt/hoe ik dingen ervaar tenzij ze dit zelf enigzins hebben mogen ervaren of zich zodanig in mijn schoenen kunnen verplaatsen. Dit irriteert mij soms maar ik kan niet van men verwachten dat ze er verder naar gaan doorvragen of iets.

Mensen die nauwelijks de moeite nemen om mij daadwerkelijk te leren kennen en ook de tijd voor mij nemen. Oftewel geïnteresseerd doen, een gesprek aanknopen maar vervolgens niks meer van zich laten horen.  

Daar op aansluitend, mensen die mij wekenlang op lezen laten staan of niks van zich laten horen verder, mits er een goede reden voor is. Ik ben vrij geduldig maar op een gegeven moment raakt mijn geduld op na lange radiostilte.

Mensen die mij in een hokje stoppen, aan mij twijfelen, opties geven die ik weiger op te volgen of gaan lopen labelen / zelf diagnosticeren en zeggen dat ik zogenaamd dit en dat zou kunnen hebben zonder dat er een professional aan te pas komt. Beiden komen écht mijn neusgaten uit. Vooral dat hokjesgedrag en denken dat ik nauwelijks iets kan en mij dan opties geven die ik niet passend zijn bij mij. Nou, ik bijt keihard terug wanneer dit gebeurt en bewandel lekker m'n eigen pad, hou er niet van als m'n leven door iemand anders wordt uitgestippeld, terwijl er nauwelijks besef is wat ik allemaal wel niet heb moeten doorstaan om te komen waar ik nu ben. 

Mensen die lastminute iets aan mij vragen. 

De badkamer die bezet wordt gehouden of mij vragen eruit te gaan terwijl ik echt net in de badkamer zit.

Mijn pa die mij "lui" noemt.

Mijn pa die mij af en toe "dom" noemt. 

Mijn pa die twijfelt of ik HBO niveau wel aankan en dat ik "te hoog" grijp. Gelukkig heb ik hem te weten overtuigen en is dit iets wat ik echt héél graag wil.

Mijn pa die commentaar geeft op mijn interesses, hobby's...

Mijn ouders die in hun emotie "wordt tijd dat je op jezelf gaat wonen" zeggen…

Mensen die van mij verwachten dat ik al op mezelf woon, kan autorijden, een auto heb, kinderen, etc op deze leeftijd. Echt de maatschappelijke dingen. Horen ze zich niet teveel mee te bemoeien vind ik, legt ook veel onnodige druk op mij en maakt me vrij verdrietig omdat ik dondersgoed weet dat ik ver achterloop qua levenservaring (bovengenoemd). Op werk vraagt men hier vaak naar, helaas. 

Wanneer het lijkt of mijn ouders het vaak hebben over hoe geweldig mijn jongere broer en zus het wel niet hebben en doen, alsof ik er niet echt toe doe, althans zo is m'n gevoel. 

Wanneer mijn ouders géén besef hebben wat er omgaat in mijn hoofd emotioneel gezien en hier niet echt de moeite voor lijken te doen om te leren begrijpen.

Mijn pa, waarvan ik bijna geen gevoelens van mag uiten, zo lijkt. Als gevolg ben ik erg gesloten, hou ik me "sterk" (terwijl er diep vanbinnen véél gebeurd) en laat ik weinig los, hier heeft mijn pestverleden ook een handje in gehad, dit geldt voor elke band die ik aanga, mits ik mij heel erg op mijn gemak voel, dan ben ik wat losser.

Mensen die zich sterk met mij gaan vergelijken en denken dat ze alles beter denken te weten. Eerstejaars mentor van mijn college die ik twee jaar geleden heb afgerond is hier een goed voorbeeld van, mocht haar daarom ook totaal niet. 

Mijn ouders die denken dat mijn eenzaamheid gelijk is opgelost zodra ik een of twee sociale contacten heb, haha... Ze hebben geen idéé hoe diep mijn eenzaamheid heeft lopen woekeren (20 jaar lang) en met welke vormen ervan ik deal.

Wanneer ik mij niet gehoord en/of gezien voel. Of onbegrepen. 

Mensen die denken dat ik vaak iets wil/kan spenderen terwijl ik mezelf persoonlijk heb voorgenomen zoveel mogelijk te sparen voor reizen gedurende mijn voltijds studie waar ik nog niet mee gestart ben. Mijn ouders geven me al de bijnaam "Dagobert Duck". Maar dit gaat over keuzes maken en prioriteiten stellen omdat dit onderdeel is van m'n portfolio/diplomering uiteindelijk (en helaas uit eigen zak betaald moet worden, kassa) en ik zodra de studie start, nou eenmaal niet zal kunnen werken. Een geldboom op m'n kamer heb ik ook niet. Zou er wel een willen. 

Mijn ma die mijn leessmaak apart vindt en waarvan ze zegt dat deze véél weg heeft van mijn pa z'n leessmaak vroeger. Dit is een licht irritatiepunt. Ik vind Dark Fantasy met veel spanning en epische gevechten bijvoorbeeld nou eenmaal leuk. Je kan de Reckless reeks van Cornelia Funke hier de schuld van geven die ik al bijna 14 jaar lang lees en manga/anime die ik lees en kijk.

Mensen die mij de bus induwen omdat ze zo verschrikkelijk veel haast hebben. Tegen die mensen zou ik willen zeggen; blijf van me af alsjeblieft en mind your own business. Is één keer gebeurd en sindsdien sta ik altijd alert vooraan om het eerst de bus in te komen. Als ik het had gezien had ik aangifte gedaan.

Mensen die voordringen in de bus wanneer ik in wil stappen of uitstappen. 

Mensen die in de lift staan, terwijl ik aankom en naar boven gaan.

Mensen die iets willen afspreken maar vervolgens heel laat iets vastzetten/besluiten of iets doorgaat of niet. Wel is het logisch dat er iets tussen kan komen.

Mensen die over mijn bericht heen lezen en er niks mee doen of dat nou in een topic is met reacties of op Whatsapp, Discord. Natuurlijk kan dit per ongeluk gebeuren, maar gebeurd het tamelijk vaak voor mijn gevoel, dan zal ik echt bij mezelf hebben "had beter niks kunnen zeggen". Ook wanneer iemand mijn bericht verkeerd opvat heb ik dit gevoel. Ik zal dan óf steeds meer naar de achtergrond verdwijnen óf ik verwijder mijn bericht.

De bus die voor m'n neus wegrijdt. Terwijl instappende passagiers mij nog zien. 

Mensen die over mij lopen te roddelen en/of achter mijn rug om lachen, lopen muggenziften of nare opmerkingen over mij maken. Ik kan hier ontiegelijk slecht tegen en heb er 20 jaar lang mee moeten dealen en deal er nog steeds mee. Kan ik m'n pestverleden de schuld van geven en is de grootste reden waarom ik niet graag alleen buitenshuis kom. 

M'n ma die aanklopt aan mijn slaapkamerdeur en vervolgens niet wacht op antwoord maar vervolgens gewoon open doet. Ik heb al vrij weinig privacy hiero.

Mijn ouders die willen dat ik meer verantwoordelijkheid laat zien omdat ik (jammer genoeg) de oudste ben. Nee, die is lekker.

Jankende kinderen uit mijn buurt.

De buren tegenover mijn kamerraam die naar binnen lijken te gluren.

Mensen met honden die de hele stoep voor zichzelf claimen.

Mensen die vuurwerk veel té vroeg in het jaar afsteken. 

M'n ouders die mij meeslepen naar een vakantiebestemming waar ik helemaal niet heen wil.

Wanneer de appeltaart op is wanneer ik nauwelijks een stukje heb kunnen pakken. 

Wanneer mijn ma tegen mij loopt te klagen over alles en nog wat of constant tegen mij loopt te praten, maakt niet uit uit welk moment van de dag. Zeker de grootste irritatie sinds vorige jaar herfst.

Wanneer mijn ma in de slachtofferrol zit.

Wanneer mijn ma alléén maar aan puur zichzelf denkt. 

Wanneer ik sociale contacten op wil doen maar mijn pa doet (over)beschermend erover, terwijl ik weet dat ik voorzichtig moet zijn betreft de eerste ontmoeting. 

Wanneer een product dat ik wil kopen uitverkocht blijkt.

Wanneer iets in prijs is gestegen of iets wat ik heb gekocht is verlaagd in prijs.

Wanneer ik jaren moet wachten voor (een volgende deel van) een boek.

Wanneer de shampoo op is.

Wanneer de Wi-Fi er plots uitligt. 

Wanneer iemand op Spotify zit wanneer ik wil luisteren of aan het luisteren ben.

Wanneer ik een serie wil kijken die ik niet op mijn eigen TV kan kijken maar m'n pa kaapt al de afstandsbediening van mij weg.

Wanneer iemand een pakketje heeft besteld en de postbode belt aan terwijl ik boven ben en is vervolgens weg zodra ik beneden ben.

Veel notificaties van Discord of Whatsapp in een keer.

Wanneer mijn ouders naar mij kijken wanneer ik iets lekkers wil pakken. 

Wanneer mijn pa commentaar levert wanneer ik nauwelijks spaghetti/macaronisaus wil omdat hij weet dat ik een bloedhekel heb aan die saus.

Mijn pa die commentaar op mij geeft wanneer ik nog rondloop in mijn pyjama/huispak of mijn ouders die opmerkingen over mij maken wanneer ik laat mijn bed uit kom zetten.

Mijn ouders die commentaar geven op de lange tijd die ik spendeer op mijn kamer wanneer ik af en toe naar beneden kom en dan weer naar boven verdwijn.

Natte sokken of sokken met gaten.

Iemand die voor of naast mij loopt te eten terwijl ik nog niks heb gegeten. 

De geur van vers brood op het treinstation. 

Mensen die (te) langzaam de bus verlaten en nog even naar de chauffeur zwaaien.

Mensen die constant op het stopknopje drukken in de bus.

Wanneer de visboer moeilijk doet wanneer ik vraag om een bolletje kibbeling. Is tot nu toe een keer gebeurd. 

Te laag saldo op m'n OV kaart.

Een product dat ik met alle betaalmethoden kan kopen behalve IDEAL.

De wasmachine die 's ochtends vroeg aangaat.

Mijn moeder die 's ochtends vroeg aan het praten is.

Mijn moeder die soms besluiteloos is. Irriteer ik mij mateloos aan sinds vorig jaar. 

De stofzuiger. 

Het geklaag van mijn ouders over mijn haar op de trap. 

Wanneer mijn pa zegt dat ik make-up moet gaan dragen terwijl ik dat helemaal niet wil.

Wanneer mijn ouders willen dat ik meer naar buiten ga in de zomer terwijl ze allebei dondersgoed weten dat ik een bloedhekel heb aan wespen én veel hitte.

Mensen die een boek van mij lenen en er niet voorzichtig genoeg mee zijn waardoor het beschadigd raakt. Voor iemand die dolgraag leest (vandaar de gebruikersnaam) en waarde hecht aan mooi ogende boeken is dit een vrij enorme trigger voor mij. Daarnaast ook een reden waarom mijn hardcovers en enkele softcovers, nóóit en te nimmer verder zullen komen dan mijn kamer. Daar zijn ze net even wat te duur en/of te mooi voor.

Té oppervlakkige gespreksstof. Beetje oké, maar wanneer het te veel is haak ik langzaam af.

Wanneer ik m'n pincode even vergeten ben.

Wanneer ik lang moet wachten tot een favoriete serie van mij een nieuw seizoen krijgt.

Wanneer er een serie die ik graag kijk is gecanceld.