Voordat je dit topic gaat lezen is het belangrijk om het volgende te weten. Dit topic gaat over zelfmoordgedachten. Heb je hier ook last van? Denk er dan goed over na of je het wil lezen.
Ben jij of ken jij iemand die nadenkt over zelfmoord neem dan contact op met 113 Zelfmoordpreventie.
Meerdere malen heb ik naar het 'dood zijn' verlangd. Tegenslagen vielen me zwaar. Familieleden met psychiatrische problematiek (psychose, burn-out), mensen die van mijn goedheid op een verkeerde manier gebruik maken, weinig oprechte ondersteuning van anderen.. Het gevoel er grotendeels alleen voor te staan is slopend. Het is ook gevaarlijk, want hoe makkelijk is het om alcohol of drugs ter afleiding te gebruiken? Zelf lukt het mij wel om drugs en alcohol af te blijven. Mijn afleiding bestaat voornamelijk uit muziek of gewoon slapen. Het is fijn om tijdens een rustmoment even verlost van alle zorgen en nare gevoelens te zijn. Niemand die mij pijn kan doen en ik laat niemand mij pijn doen. Het is elke dag weer een uitdaging om mezelf tegenover anderen open te stellen. Ik doe het op bepaalde momenten wel, maar ben en blijf me ervan bewust dat het veel pijnlijke momenten met zich mee kan brengen. Het is een zure appel waar ik doorheen bijt. Werd me er laatst nog van bewust toen ik op iemand was afgestapt (die ik leuk vind) en diegene daarna signalen gaf waaruit blijkt dat het niet gaat werken. Als je iemand leuk vindt is dat natuurlijk wel het laatste waarmee je geconfronteerd wil worden. Ik post dit niet om 'zielig' te doen, maar om gewoon heel eerlijk te zijn. Het zijn stukjes die bij mij als persoon horen.
