Vanochtend zat ik in de bus op weg naar werk. De chauffeur had de radio aan en er klonk een nummer van Snelle (luister nauwelijks naar hem) wat ik nog nóóit had gehoord maar de lyrics klonken zó mooi.
Inmiddels staat hij op mijn Spotifylijst en nu ik de lyrics beter hoor brengt het mij zo goed als aan het huilen bijna.
Waarom, omdat ik als kind/tiener zijnde ook veel voor mezelf heb gehouden qua gevoel, al helemaal als jonge puber vroeger. Dit doe ik nog steeds best wel eigenlijk, vooral richting mijn ouders en dan met name meer mijn pa dan mijn ma, omdat hij wil dat ik mij "groot" en "sterk" hou als zijn dochter. Vanwege dat voel ik weleens een afstand tussen ons binnen de vader-dochter relatie, ik kan moeilijk mijn gevoel en emoties tonen en vind het daarom ook zeer lastig mij heel kwetsbaar op te stellen.
Zoals beschreven in het liedje heb ik zoals mijn het gevoel dat ik soms niet hard genoeg mijn best doe/goed genoeg ben.
Mijn ma heeft moeite met nee zeggen.
Ik erger mij ook weleens aan mijn jongere zus, tegenwoordig vaker dan normaal de laatste tijd. Hoewel zij haar eigen leven heeft is ze de laatste tijd best wel betrokken bij die van mij... Niet op de meest fijne manier maar ze probeert mij te pushen meer zelfstandigheid te krijgen en vind bepaalde dingen niet eerlijk.
Desondanks heb ik ook trekken die echt van mezelf zijn zoals mijn jaloersmakende en bewonderingswaardige doorzettingsvermogen (al is het soms voor mij ook lastig om door te zetten, al helemaal met deze leeftijdsfase en het feit dat ik de oudste ben thuis en er van mij een grote verantwoordelijkheid wordt verwacht, wat druk op mijn schouders meegeeft en stress, ook al bedoelen mijn ouders het nóg zo goed en hopen ze al 26 jaar lang dat ik in de nabije toekomst goed terecht kom en dat die zorgen snel bij mijn ouders weg worden genomen) en anders in vergelijking met mijn pa ben ik er juist voor dat je je gevoel kan uiten zonder hier commentaar/een mening over te geven wat voorkomt dat je gaat binnenvetten naar mijn mening.
Maar tja, ik ben wel geworden wie ik ben, (deels) door hen.
Ik merk dat ik steeds vaker muziek uitkies dat overeenkomt met of mijn gevoel en emoties óf mijn leven en wat minder willekeurige liedjes.
