Des te meer mijn ouders en jongere broer en zus iets buitenshuis doen met vrienden en dergelijke en mijn moeder de opmerking "dan heb je lekker het rijk voor je alleen" blijft maken wanneer dit het geval is, des te sterker het gevoel van eenzaamheid in mij opvlamt en ik haat dat. Heb wel collega's maar die beschouw ik als werkrelaties en niet echt vrienden, ook omdat onze leeftijden ver uit elkaar liggen.
Ik mis af en toe écht het hebben van wat meer leeftijdgenoten (waarbij ik echt aansluiting vind én ook voel) om iets mee te doen buitenshuis die tijd en moeite in mij steken.
Nu heb ik wel een klein sociaal netwerk die ik enorm waardeer maar ik kom voor mijn gevoel nog altijd nauwelijks de deur uit. Daarnaast beschik ik niet altijd over de financiën om iets leuk te ondernemen. Dit komt door het feit dat ik enige prioriteiten stel en nog altijd keihard aan het sparen ben voor mijn studiereizen die nodig zijn voor mijn loopbaan/portfolio van mijn aankomende studie, wat inhoudt dat ik het meeste van wat ik verdien gelijk weg zet op mijn spaarrekening en ook verder niet aan wil komen.
Maar da's mijn gevoel momenteel en het zit mij niet bepaald lekker.