Misschien een wat gekke stelling, maar here goes. Ik heb in z'n algemeenheid best een leuk sociaal leven. Ik sport veel, spreek regelmatig met vrienden af, ik ben oppervlakkig gezien niet ‘eenzaam’ en ik denk ook dat er heel weinig mensen in m'n sociale cirkel zijn die mij zo zouden omschrijven. Ik heb voor zover ik weet geen stoornissen, ben mentaal stabiel, best wel outgoing, etc.
Toch voel ik me regelmatig ‘eenzaam’, omdat veel dagelijks contact toch blijft hangen in een bepaalde oppervlakkigheid. En wat ik ergens mis is die ene partner in crime waarmee je wat meer diepgang en begrip hebt, en ook over wat diepere gedachtes kunt praten dan over sport, biertjes enzovoorts.
Zijn er mensen die dat herkennen? M'n privéberichten staan open :)
