Deel je frustraties en gevoelens van afgelopen week!

Deze week heeft mijn vriendin het uitgemaakt. Het was totaal onverwachts. Ik ben er nog steeds kapot van. Ik heb het gevoel dat ik aan het overleven ben. Gelukkig merk ik dat er veel steun is vanuit mijn omgeving! Hoe lastig het ook is, ik probeer goed voor mijzelf te zorgen. Gezond eten, veel bewegen, veel dingen plannen, emoties delen etc. De break-up is ook de aanleiding dat ik deze week op JoinUs ben gegaan. Ik heb veel behoefte aan sociaal contact op dit moment. Ik weet dat het uiteindelijk allemaal weer goed komt! Bedankt voor het lezen :)

Jeetje wat vervelend Bob :(

Dat is zeker een nare situatie, vooral als het totaal onverwachts komt. Heel goed dat je wel probeert om voor jezelf zoveel mogelijk dingen te plannen zodat je alsnog bezig blijf en ook wat afleiding hebt. En natuurlijk super goed dat je Join Us hebt opgezocht ;) Ik hoop dat je je snel weer iets beter voelt!

Heb deze week (zover ik weet) mijn 3e epileptische aanval gehad. Ik heb geen idee hoe ik hier mee om moet gaan. Ik ken niemand met epilepsie, heb geen ervaringen met epilepsie en heb ook geen idee wat er daadwerkelijk met mij gebeurd tijdens zo’n aanval. Ik heb sowieso niet echt het gevoel dat ik er last van heb, terwijl het feit dat ik door ambulancepersoneel in de ambu en door verpleegkundigen/artsen in het ziekenhuis omringd was wel zou moeten betekenen dat ik er last van heb… Vind het ook zo naar hoe mij nooit wordt verteld (als ik dan bij bewustzijn ben) wat er is gebeurd, waarom ik opeens ben waar ik ben etc. Ben dan ook niet helder genoeg om te vragen of realiseren dat er iets niet helemaal klopt.

Had wel het geluk dat het deze keer in het ziekenhuis gebeurde (tijdens een onderzoek voor een epilepsie-diagnose), en ik nu meteen medicatie krijg en in principe ‘officieel’ epilepsie heb vanwege het harde bewijs. Maar ik voel me nu zo futloos en angstig en alsof ik mijzelf niet meer ken ofzo.

Wil ook niet het aantal mensen die ik ken hier mee ‘lastig vallen’, vind het niet zo chill om ze met een 'medisch’ probleem op te zadelen (zeker aangezien epilepsie vaak gewoon geassocieerd wordt met flitsende lichten 🥲)

Vorige week donderdag heb ik een afscheidsbrief gestuurd, want ik wilde er een einde aan maken, deze brief werd naar mijn ouders doorgestuurd en sindsdien ben ik ook verplicht vrij van werk. Gelukkig kan ik maandag weer beginnen. Daarnaast heb ik een intake gehad voor therapie en ga ik daar dus snel mee beginnen. Verder heb ik uit emotie m’n ex helemaal met de grond gelijk gemaakt en wilt ze geen contact meer met me en wilt ze dus niks met me te maken hebben. Dat vind ik lastig, want ze is de eerste serieuze liefde voor mij geweest. 
 

Mijn moeder vroeg aan haar of ik haar een laatste brief mocht schrijven, dat mocht en ik heb 6 kantjes volgeschreven. Met onder ander hoeveel het mij spijt en dat ik het mijzelf niet kan vergeven. Die heb ik bij haar door de bus gegooid, zodat ik zeker wist dat ze hem had ontvangen. Ik tast nu nog in het duister van ‘wat heeft ze er mee gedaan? Heeft ze hem überhaupt gelezen?’ Dit is erg vermoeiend, maar ik zal me er overheen moeten zetten. Daar heb ik gelukkig ook een aantal goede vrienden voor en natuurlijk mijn ouders. 
 

Door de hele situatie heb ik mijn hand bond en blauw geslagen tegen de muur en geloof me, die geeft niet mee. Hierdoor kon ik mijn pijn en gedachtes verplaatsen naar m’n hand, is het slim? Zeker niet. Maar het luchtte voor mij wel op. 
 

Dan om met een positieve noot af te sluiten, gisteren heb ik weer rijles gehad voor mijn CE rijbewijs en ik mocht gaan aan- en afkoppelen. Dit ging ontzettend goed, ik kan niet wachten om af te rijden en dan zelfstandig te mogen rijden. Dit is namelijk mijn jongensdroom, altijd al geweest. 

Ik heb het deze week erg moeilijk gehad met trauma en angst. Ik heb het heel moeilijk gehad deze week met een collega die me mijn werkdagen helemaal zuur maakt, door gezeur, en de bottebel naar mij toe. En dat triggert bij mij angsten en trauma die ik als kind heb meegemaakt. Het is maar moeilijk om rust te krijgen in mijn hoofd, want als ik op werk was, hoefde ik nooit echt veel te denken en me zorgen te maken. Mijn hoofd was dan ff leeg, of met andere dingen bezig

En nu moet ik constant opletten of ik alles wel goed voor hem doe, wat ook weer spanning oplevert, en een afname in cognitieve capaciteiten. Mijn hoofd gaat dan weer op een meer basale manier functioneren(dus meer focussen op overleven dan echt alles goed doen/dingen perfectioneren)

Ik heb met mijn baas gesproken, maar gesprek met hem komt later pas. Dus ik moet nog maar even volhouden. Ik was vorige week vrijdag nog jankend in een paniekaanval op het toilet. Ik neem nu altijd spullen mee waarmee ik me rustig kan houden. 

Ik heb gelukkig wel nog een afspraak gehad bij de genderpoli met de psychiater om vervolgstappen echt in gang te zetten. Maar ik hoop komende maand niet teveel met hem meer te werken. Ik wacht nog op EMDR. 

Maar in plaats van prive naar werk te nemen, neem ik werk naar mijn priveleven. En dat is voor mij veel vervelender dan andersom 

Oei wat naar🙁

Epilepsie kan zeker heel heftig zijn. Lijkt me al helemaal moeilijk als je niet weet wat er gebeurt en inderdaad ineens in het ziekenhuis wakker wordt. Snap ook wel dat het je een beetje angstig maakt, hoop dat het door de medicatie in iedergeval niet zo vaak meer zal gebeuren. 🙏

Ik denk trouwens zeker niet dat je mensen hiermee lastig valt. Als jij er graag over wilt praten moet je dat zeker doen want jou gevoelens zijn natuurlijk ook belangrijk!

Wat heftig allemaal,

Ik hoop ten eerste dat het nu langzamerhand wat beter met je gaat na alles wat er is gebeurt. Zo te horen zit je momenteel in een ontzettend lastige periode. 

Ik hoop dat je hier met genoeg mensen over kan praten en de juiste steun krijgt want dat is natuurlijk het aller belangrijkste nu.

Super fijn dat het zo goed gaat met rijles! Ik hoop dat het je snel lukt om je rijbewijs te halen want zelfstandig rijden is inderdaad echt top! Weet wel dat het niet erg is als het niet in 1x lukt, je rijbewijs halen is namelijk geen makkie. Heel veel succes nog daarmee!

Wat vervelend allemaal zeg😔

Ik hoop dat het gesprek met je baas snel plaatsvindt zodat je al deze problemen kan aankaarten. Vooral dat van de vervelende collega, want als ik het zo hoor is dat de groote oorzaak van een groot deel van je problemen op werk.

Zeker niet fijn om werk naar je privé mee te nemen. Het liefste houdt je dat natuurlijk gescheiden maar soms gebeurt het toch dat deze overlappen. In jou situatie is dat alleen alles behalve fijn. 

In iedergeval fijn dat er bij de genderpoli van het psychiater nu eindelijk vervolgstappen in gang worden gezet. Ik hoop dat dit voor jou ook oplucht wanneer ze hier echt mee aan de slag kunnen gaan.

Hey.

kun je wel terug halen wat er gebeurde of hoe je dag verliep voor je een "toeval" kreeg soms kun je daardoor opmerken dat je in een aanval terecht kunt komen.

Ik hoop voor je dat je snel de oorzaak vind waardoor het komt en helaas soms is de oorzaak ook niet te achterhalen.

Als je er eens verder over wilt praten mag je altijd berichten ik heb zelf geen epilepsie maar werk met mensen die het wel hebben.

Wel erbij gezegt ieder persoon en toeval is anders je kunt je niet vergelijken met ervaringen van anderen helaas