Wat was leuker: Je basisschooltijd, middelbare schooltijd of MBO/HBO/Uni tijd?

Mijn basisschooltijd was prima voor m'n gevoel, maar ook weer niet je van het; eerste basisschool misschien waar ik echt mijn vrienden en vriendinnen kon tellen op twee handen en ook veel bij ze over de vloer was of buiten met ze aan het spelen was, was zelfs heel close met mijn buurmeisje en heb daar dus ontzettend fijne en warme herinneringen aan, voor zolang dat duurde.

Maar ja, kon niet meekomen qua lesstof, raakte hierdoor enorm gefrustreerd en had mijn toen zwangere moeder destijds in haar buik geschopt... Dus werd ik naar een andere basisschool gestuurd op aanraden van iemand die mij begeleidde en gingen we verhuizen, ook om andere redenen. Ik raakte in één klap al mijn vrienden en vriendinnen kwijt en mijn buurmeisje met wie ik zo close was als maar zijn kon.

Ik was pas zes jaar.

Nou, ik heb de hele weg naar ons toen nieuwe huis gehuild. Gehuild en gespuugd in een glazen vaas.

Mijn nieuwe buurt was qua sociaal contact ongelofelijk teruggetrokken en de buurtkinderen destijds ontiegelijk gemeen tegen mij. Wist niet wat me overkwam. Na veel buitensluiten en indirect pesten vanuit hun kant trok ik me maar terug. Kwam steeds minder en minder buiten en mijn sociale ontwikkeling liep een knauw op. Als ik buiten kwam was het puur voor school. Zelfde geldt voor mijn middelbare en collegetijden, waarbij ik natuurlijk ook stageliep. Wanneer ik thuiskwam wilde ik zo snel mogelijk terug naar binnen. Is nu nog zo wanneer ik in mijn buurt loop. Waar ik een ontzettend extravert was, ben ik nu een introvert/ambivert.

Woon daar jammer genoeg nog stééds, in diezelfde buurt. Als het aan mij ligt zou ik zo teruggaan naar mijn oude buurt. De mensen daar zijn een stuk opener en vriendelijker voor mijn gevoel. Hier zijn ze alleen maar of rimpelig en oud, of jongvolwassen en chagrijnig. 

Middelbare schooltijd was oké, denk ik?? Ik had vrij aardige leraren, vond biologie en Engels ontzettend leuk en ik had een aantal vriendinnen met wie ik goed op kon schieten. Kon ze alleen nauwelijks buiten schooltijd opzoeken om mee af te spreken. Ook ging mijn beste vriendin achter jongens aan en werden puberverliefdheden bij haar een ding, als ik mijn eruit gescheurde dagboekbladzijden van mijn puber - ik mag geloven. Was daar niet al te blij mee.

Collegetijd was in een woord vreselijk. Gedurende mijn eerste MBO studie wilde nauwelijks iemand met mij samenwerken, zowel met projecten als gedurende stages die we dan toevallig samen liepen. Ik moest alles alleen doen, zat vrij vaak alleen in de pauzes.

Gedurende mijn tweede MBO studie idem dito, ook verloor ik mijn beste vriendin van mijn tweede basisschool en middelbare school, ze liet niks meer van haar horen na mijn voorstel om een keer weer wat leuks te gaan doen tijdens een kerstvakantie. Op een gegeven moment en ik was het zat het gevoel te hebben alsof ik aan een dood paard trok en verbrak ik vanuit mijn kant ook stil onze vriendschap. Heb haar sindsdien ook helemaal niet meer gecontacteerd, was er klaar mee. Met mijn tweede MBO studie werd ik veel uitgefoeterd door mijn eigen mentor de eerste paar jaar met "ze is niet sociaal genoeg", "je moet het contact meer aangaan" als het ging om samenwerkingsopdrachten en projecten maar dat had ik al meerdere malen geprobeerd, niks hielp. Ik werd bijna staccato bij het studentengroepje geplaatst wat over was als het ware en dat waren de slechtstwerkende studenten meestal, de laxe, degene die dachten van "oh komt wel" tot aan de deadline dus nam ik die altijd mee op sleeptouw wat vermoeiend was.

Tot overmaat van ramp riep mijn mentor mijn vader op het matje om uit te komen leggen waarom ik niet "mega sociaal" was volgens haar. Dus wij hadden mijn pestverleden besproken met d'r, wilde ze het nog niet geloven en had ze fikse ruzie met mijn vader en mij onderhand. Echt de meest vreselijke mentor die ik óóit heb gehad echt waar, snap niet hoe zij óóit überhaupt les kon geven in het vak communicatie als ze zelf niet eens op een normale manier met mij kon communiceren over zoiets als samenwerkingsopdrachten bijvoorbeeld. Maar ja had ook al een bloedhekel aan haar één dag voordat mijn studie officieel begon door iets wat ze tegen mij had gezegd wat voor mij persoonlijk niet door de beugel kon.

Ook gingen mijn praktijkexamens daar nier goed, kreeg er een hoop onnodig gezeik mee.

Wat ik voornamelijk nog meer heb geleerd is blijven doorzetten, dat je je studie puur voor jezelf doet, dat ik me hard moet maken voor bepaalde hindernissen in mijn onderwijsloopbaan zoals hierboven beschreven én dat je beter een kleine sociale kring kan hebben dan een héle grote, vooral met de leeftijd die ik dit jaar ga krijgen. 

Ik hoop vurig dat de HBO studie Engels docent Tweedegraads die ik volgend jaar hoop te doen wél leuk gaat zijn en mij een fijnere tijd gaat bezorgen dan mijn tweede basisschool, middelbare school en twee colleges bij elkaar.

Want ik breng sinds mijn tweede basisschool, tot aan nu ongezond veel tijd door binnen, in mijn kamer, veelvuldig mijn eentje. Doe wel dingen samen met mensen af en toe maar niet heel vaak en voornamelijk online zoals gamen of Dungeons & Dragons. Hoewel beide leuk zijn ken ik gamen nu wel en wil ik nu ook weleens wat meer buitenshuis willen/kunnen doen. 

Ik werk wel tijdelijk sinds vorig jaar maar er zitten nou niet bepaald mensen van mijn leeftijd op m'n werk. Meesten zijn veel en veel ouder, hebben meer werkervaring en meer levenservaring dan ik heb. 

Hopelijk gaat daar met de eventuele studie van volgende jaar net even wat meer verandering in komen qua sociaal en studie gezien