Zelfontwikkeling

Ik herken dit best wel @Lisa.B. Ben een binnenvetter dus zit sowieso al veel in mijn hoofd. Daarnaast komt ook nog kijken dat ik nauwelijks wil loslaten wat mij bezighoud en alles zelf wil uitvogelen, wegslikken, verwerken. Kijkend naar vorig jaar zat ik zo in mijn eigen hoofd en hield ik mijn gevoelens, emoties maar ook wat mij op dat moment bezighield zo lang voor mij dat dit resulteerde in pure frustratie die zich uiteindelijk richting mijn omgeving keerde. Hier schrokken niet alleen ikzelf maar ook mijn ouders best wel van. Bij mijn ouders zorgde het ervoor dat ze nog meer met hun handen in het haar zaten, zich machteloos voelde en bij mijn vader zorgde het op zijn beurt er ook voor  dat mijn frustratie oversloeg op hem wat hem weer de frustratie die ik ervoer liet ervaren.

Sinds ik (iets) opener ben geworden naar mijn ouders toe over wat er in mij omgaat, mijn doorzettingsvermogen heb herpakt en eerder het advies opvolg van mijn ouders en op mijn eigen gevoel afga dan dat ik luister naar de adviezen van anderen die het zogenaamd in sommige gevallen 'beter' lijken te weten, is het in mijn hoofd zitten een heel klein beetje minder geworden en de frustratie die ik destijds had een beetje gezakt. Ook gebruik ik nu steeds meer een dagboek om wat ik meemaak op een fijne en veilige manier, zonder vooroordelen kwijt te kunnen. Dit is een manier om dingen laten te bezinnen, zoals mij al eerder was verteld in een van mijn eigen topics.

Mijn tip daarom is; probeer een dagboek te beginnen en vanuit daaruit wat meer buiten de innerlijke gedachtenstroom en uit het hoofd te stappen. Natuurlijk hoef je niet alles tot in detail kwijt wanneer je dit doet want iedereen heeft recht op een bepaalde hoeveelheid privacy.

Oh ik herken dit maar al te goed. Bij mij is het dan de angst die me tegen houdt en inderdaad dat veilige gevoel willen behouden. Voor mijn gevoel is m'n hoofd altijd erg machtig en soms staat deze zelfs boven mijn wil. (zo erg is het soms) Dus zo grappig als het klinkt moet ik mijn hoofd er af en toe van overtuigen (zoogdierbrein) om iets wel of niet te doen en tegen mijn reptielenbrein te zeggen dat het dus kan of niet kan. Wie niet waagt, wie niet wint. Angst is vaak de beperkende factor om in je hoofd te blijven zitten. Ik zou gewoon proberen om de deurtjes open te zetten en een keer in de flow mee te gaan, ook al voelt dit oncomfortabel. Bij mij lukt het ook soms, voel me dan achteraf er blij en opgewekt. Kijk maar hoe jij je voelt als je dat probeert. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar werk is er om verzet te worden. Comfort in discomfort zoeken is het doel. Dat is overigens het leven

Xx

Ik ken het was al gewend. Aan aandacht op school. Ik was en blijf een geboren leider en haak af bij domme en saai mensen en geef mensen niet snel kans.

Is soort  defensive mechanisme maar ik zal weer nieuwe vrienden die het waard zijn. Want ik wil niet zomaar met mensen om gaan.

Ik denk dat iedereen soort diamond is,. Alleen alles je weet wat je waard bent dan komen juiste mensen. En losers verdwijnen want je trekt aan wat je zelf bent en. Dus het is veel zelf awareness zelf inzicht. Zelfwaardr omhoog halen.  

Tot nu  voel me totaal niet thuis op deze klote site voelt alsof ik alien hier ben.  En als jou was probeer app genaamd meetups. Alleen een tip vermijd expats die geven vriendschappen snel op. Focus. Europeanen en Nederlanders die bij meetups komen.

Helaas zeer herkenbaar, zeker op momenten dat ik emotioneel wat instabieler ben heb ik er veel last van en zo ook nu. Zo heb ik vanaf september tot afgelopen maandag met iets rondgelopen. Iemand had een opmerking gemaakt en dat riep bij mij veel emoties op waardoor ik het bespreken uitstelde want ik wilde niet slecht overkomen (werk gerelateerd). Uiteindelijk afgelopen maandag besproken en die persoon pakte het super goed op en had helemaal niet door dat het zo was overgekomen. Ik sloeg mezelf voor m'n kop dat ik hier 3 maanden lang elke avond aan besteed had in m'n hoofd. Ik probeer dit soort momenten dan ook vaak mee te nemen voor een volgende keer in dat ik het sneller moet aanpakken.

Ook is het denk ik belangrijk te achterhalen wat je in je hoofd houdt. Zijn het gebeurtenissen die niet prettig zijn geweest en die je dan wellicht moet bespreken, zie je tegen iets op, voel je onrust door onduidelijkheid over bepaalde zaken of heel wat anders? Bepaal vervolgens of het in je cirkel van invloed ligt ja of nee. Als het er wel in ligt, zoals de eerste en derde situatie, dan kun je stappen ondernemen door het te bespreken of grenzen aan te geven bijvoorbeeld. Het is niet slecht om dit te doen, het is je eigen bescherming en je mag je grenzen aangeven. Kun je er niets aan doen, dan is accepteren vaak het belangrijkste.

Wat ik ook merk is dat ik zelf op tijd moet ingrijpen om te voorkomen dat een beginnende gedachte die mij in mijn hoofd kan houden erger wordt. Een klein voorbeeld: een tijdje geleden op een vrijdag was ik mega gefrustreerd na een werkdag want er was iets gebeurd wat niet leuk was. Ik observeerde dat dit wel eens een pittige lange bui kon worden als ik er niets aan deed en ik dan het hele weekend er mee in mijn hoofd zou zitten en dat ik dat eigenlijk niet wilde. Ik ben toen boodschappen gaan doen en een nieuw recept gaan maken (Ik houd van koken en bakken). Doordat ik mij moest focussen op iets heel anders dan die gedachte, daarom een nieuw recept en geen bekend recept, kwam ik los van die gedachte en heb ik er het weekend geen last meer van gehad. Het op tijd herkennen en je gedachten actief verzetten werkt bij mij vaak dus om erger te voorkomen, al weet ik ook dat als de energielevels wat lager zijn dit moeilijk is om te doen en dan gaat het helaas ook nog wel eens mis zoals nu.

Sorry voor het lange verhaal, maar hopelijk heb je er wat aan. Mocht je er verder over willen praten dan mag je me altijd een privéberichtje sturen.