Wat is een overwinning waar je echt trots op bent?

Dat ik nog steeds leef.

@ReneeM @Indra, dat zijn allebei zeker grote overwinningen. Ik ben blij om dat te lezen 😊

Dat ik na 3 keer kantje boord als baby het alsnog heb gered überhaupt nog leef en en een leven kan leiden; hoewel niet perfect en met de nodige obstakels, tegenslagen/ontzichtbare gevechten die ik lever, mensen die aan mij twijfelde of twijfelen, het indirecte gepest op 6 jarige leeftijd, tot twee keer toe een trauma ervaring te hebben gehad, mag ik echt in mijn handen klappen dat ik nog op deze aardbol kan rondlopen, ook al is het met een enorme "rugzak" waar je u tegen zegt. Had namelijk ook heel anders kunnen lopen... Desondanks ben ik wel een bikkelharde doorzetter, wat nog altijd dagelijks is terug te zien bij mij. Ik bijt dan ook keihard van mij af.

Dat ik een intensieve 3/4 uur durende operatie aan mijn linkerbeen heb doorlopen en wist te revalideren nadat deze met opzet gebroken was door het ziekenhuis. 

Dat ik mijn jongere zus heb beschermd tegen zichzelf toen ze steeds verder afgleed in een van haar depressies een aantal jaren terug. Ik wist niet hoe snel ik naar beneden moest rennen en mijn ouders moest waarschuwen; waarna ze alle zakmessen hebben ingenomen die ze zo graag verzamelde en een stevig gesprek met haar hebben gehad. 

Hoe ik heb gehandeld gedurende (helaas) mijn tweede trauma ervaring ondanks de opbouwende angst wat ik vanbinnen voelde en het vele slaapgebrek.

Dat ik van rockbottom (basisberoeps) naar MBO2 wist te komen, daarna MBO4 en beide wist te behalen ondanks al het getwijfel, commentaar en valse beschuldigingen van sommige mensen (docenten, school, eerstejaars stage, vooral gedurende MBO4).

Dat ik mijn mannetje wist te staan en wist terug te bijten tegenover een zéér koppige en kortgehumeurde mentor die constant commentaar had op mij als persoon zijnde, zichzelf ging vergelijken met mij op een slechte manier én commentaar had op mijn sociale kant zónder ook maar ernaar te vragen en verder te kijken dan mij als student. We mochten elkaar al niet op de introductiedag vóórdat de officiële studie startte… Ook had ze mede hierdoor bijna zo goed als bonje met mijn ouders en dat terwijl ze ook nog eens docent communicatie was nota bene. Ben zo blij dat ze zeer waarschijnlijk met pensioen is nu. Normaliter kan ik goed overweg met mijn mentoren maar deze mentor was voor mij als eerstejaars studente een regelrechte nachtmerrie, elke keer weer en mijn medestudenten dachten er hetzelfde over. Ben opgelucht haar te hebben overleefd gedurende mijn studie. 

Dat ik ondanks een mislukte eerstejaars stage bij MBO4 (had barslechte begeleiding en ik moest dingen doen terwijl ik nog nieuw was binnen het vak, moest nog oefenexamens doen maar alles moest in een keer op hoog niveau van mijn begeleiding) en bijna van college te zijn gestuurd (was de éérste keer; schrok hier zo van dat ik lang neerslachtig ben geweest en nergens meer zin in had onderhand) omdat mijn docenten enorm aan mij twijfelde, ik wel het halfjaar langer blijven zitten heb volgehouden en overleefd waardoor ik gewoon verder kon met mijn studie. Die keuze gaven ze mij ook, of stoppen, of verder. De tweede keuze liet ik mij geen twee keer zeggen. 

Dat ik sommige praktijkexamens op MBO4 waarvoor ik was gezakt alsnog heb weten te behalen. 

Dat ik mijn mannetje wist te staan toen ik een valse beschuldiging naar mijn hoofd gesmeten kreeg, wéér gedurende MBO4... "Je moet een handelingsplan voor gedrag maken, je mist dit en dat... Waar is het?" Dit pikte ik niet. Ging er meerdere keren met grote tegenzin voor naar college en heb er gezeten, bijna schuimbekkend van opbouwende frustratie. Maar is ook niet zo gek want het was echt mijn laatste praktijkexamen voor mijn afstuderen. Samen met mijn praktijkcoach vanuit college heb ik dit opgelost. Heb tegelijkertijd ook ff hun ogen geopend op dat college.

Dat ik mijzelf de Engelse taal heb aangeleerd vanaf 6 jaar zónder énige hulp van de lagere school, middelbare school of colleges. Ik ben er stukken beter in dan Nederlands, mijn eigen moedertaal. 

Dat ik de Engelse Anglia placement test voor toelating tot mijn Engelse keuzedeel B1/B2 (HBO richting) op MBO4 binnen een uur heb gehaald met 164 van de 180 punten en ja, ik heb hiervoor ook moeten begrijpend lezen. Die docent van dat keuzedeel was geweldig en gaf ons uiteindelijk op C1/C2 niveau les omdat wij meer aankonden. Eindelijk presenteerde ik ook niet langer meer onder niveau. 

Dat ik géén genoegen nam met de opties die een uitzendbureau mij voorlegde en ze hard van mij afsloeg waardoor ik natuurlijk commentaar kreeg wat te verwachten was. Maar om eerlijk te zijn deed dat specifieke uitzendbureau géén moeite om mij als persoon te leren kennen en hoe hard ik voor alles in dit leven heb moeten knokken. De optie iets heel anders doen terwijl ik van basisberoepsgericht naar MBO2 en vervolgens MBO4 was gegaan schoot dan ook in het verkeerde keelgat, maakte niet alleen mij maar ook mijn ouders diepongelukkig / emotioneel en zorgde vol bakken met frustratie. Dit was gedurende mijn werkloosheid en mijn ouders hadden nog nooit zoveel opgekropte frustratie gezien. Dus ben blij dat ik trouw ben gebleven aan mijzelf en mijn kunnen en niet de belabberde opties van dit ene uitzendbureau heb opgevolgd. Hoewel fijn dat ze mij meer werkuren en salaris bieden, is dat ook het enige goede wat ze tot nu toe hebben gedaan.

Dat ik na lange werkloosheid (bijna 2 jaar) uit de put wist te klauwen en nu al bijna anderhalf jaar (1 jaar en twee maanden) een tijdelijke baan in het onderwijs heb als onderwijsassistent. Dit heb ik ook te danken aan mijn ouders, ook zij voorkwamen dat ik in een zware depressie raakte.

Dat ik na lang solliciteren per toeval een baan kreeg bij een leidinggevende die potentie in mij zag. 

Dat ik een aantal weken alleen thuisbleef tijdens een zomervakantie voor de eerste keer en dit doorkwam zónder ouders.

Dat ik na de zomervakantie en na nog geen twee jaar MBO4 te hebben afgerond alweer aan HBO Teacher Education In English / Engels docent Tweedegraads ga beginnen wat vier jaar duurt en gedurende dit alles twee keer naar het buitenland moet alleen, wat mij weer zelfstandiger maakt 

Dat ik een reis heb gemaakt: van een diep donker dal, naar de brug der acceptatie en nu onderweg ben naar mijn eindbestemming: de bergtop der mooie toekomst.