Laat ik kort even aftrappen met mezelf voorstellen. Mijn naam is Michael. En ik ben 27 jaar oud. Ik kom uit Rotterdam. Ongeveer 4 jaar geleden leerde ik een meisje kennen via Tinder. Dit iemand leren kennen heeft uiteindelijk 2 á 3 maanden geduurd. Zij vertelde op dat moment dat zij erg vrij was in het ontdekken van wat nu precies een liefdesrelatie is. Dit hield in dat ik niet de enige was die met haar contact had. Uiteindelijk heeft zij een stop gezet in ons contact. En is zij verder een relatie met iemand anders aangegaan.
Ik had het op dat moment erg moeilijk met het feit dat zij mij aan de kant schoof. Zo voelde dat althans. Ik was erg veel bezig ook met mezelf. Ik zat zeker niet in de beste fase van mijn leven. Ik kon met haar praten over van alles, en alles mocht er ook zijn. Ik had voor het eerst een gevoel dat iemand mij, mij liet zijn en mij zag voor wie ik was. Ik was erg gek op haar! Ik heb het nooit goed kunnen verwerken, waarom het contact over is gegaan.
Zij reageert voornamelijk afstandelijk. In de tussentijd heb ik nog wel pogingen gedaan om het contact met haar te onderhouden. Soms reageert ze niet, soms heel kortaf! En veelal gaat het contact zoals zij het wil. Ik stel mij erg afhankelijk dan op, en ik ga ver over mijn eigen grenzen heen. Doe ik dat simpelweg niet, dan is er ook geen contact met haar.
Het bijzondere van dit alles, is dat we meer op elkaar lijken dan ik in eerste instantie dacht. Ik leef zelf met een Autisme Spectrum Stoornis. Dat weet ik inmiddels bijna 3 jaar. Ik heb recent 1 maand geleden het contact met haar gezocht opnieuw. En toen vertelde zij mij ook dat ze mogelijk ook ASS heeft, en daarvoor ook onderzocht zal gaan worden. Zij loopt op verschillende levenssituaties ook vast.
Nu komt het simpelweg neer op het volgende. Zij geeft aan dat ik haar niet accepteer wie zij is. En ik geef aan dat ik het erg lastig vind om met iemand een bepaalde band op te bouwen dat alleen maar online is (afspreken voelt voor haar nu niet goed) én daarnaast dat ze soms dagen niet kan reageren. Soms geeft ze aan dat ze een bericht vervelend vond, en dan negeert zij mij. Ze zegt dat ze zo is. En ik wil graag het contact met een ander aangaan erover. Ik wil erover praten.
Het voelt ook niet alsof het contact wederzijds is. Ik ben erg geïnteresseerd in wie ze is en hoe het nu met haar gaat. 4 jaar geleden leunde ik meer op haar. Nu geeft ze zelf ook aan dat ze het lastig vind dat ik dan meer een luisterend oor voor haar ben. Ondanks alles voelt het wel goed om ergens nog contact met elkaar te hebben. Alleen de manier waarop daar zijn de meningen over verdeeld.
Ik zou graag met haar weer een keer willen afspreken, ook omdat ik zo een bepaald beeld van haar kan ontkrachten in de tijd. Ergens zit ik nog wel met bepaalde gevoelens voor haar. En zij wil vooral het contact zoals het nu is. Ze doet vaak een beroep op mij om dan eventueel te bellen, en dan zeg ik eigenlijk snel al ja… en bel met haar wanneer zij dat wil.
Ik wil het ongezonde patroon erg snappen. Misschien dat er lezers zijn die zich herkennen in bepaalde stukken van het verhaal. Helemaal blokkeren en geen contact meer met haar hebben doet ook ergens pijn. Alleen misschien is dat wel de enige oplossing. We praten vaak langs elkaar heen. En nu is er ook weer een moment dat ze niet meer met mij wil praten, omdat ik aangegeven heb dat ik soms het lastig vind om rekening te houden met mijn eigen grenzen in het contact en ik het gedrag niet goedkeur dat ze soms dan dagen niet reageert op bepaalde berichten. Helemaal als sommige berichten negatief zijn, dat ze het vervelend vindt om bepaalde dingen te lezen die ik heb gestuurd, dat doet ook wat met mijn gevoel en humeur.
Ik heb ook online gelezen over het begrip Codependentie. Dit heeft ook te maken met eigen afhankelijks problematiek. Dit kan ontstaan zijn vanuit een eigen onveilig hechting milieu met bijvoorbeeld ouders. En dit kan ik zeker beamen. Ik ben opgegroeid in een disfunctioneel gezin. En mijn mechanisme om met mensen te blijven omgaan ontstaat veelal uit een bepaalde pleaser rol. Ik heb nu ook heel erg dat ik met haar wil praten en haar de ruimte wil geven om zich verder te ontwikkelen. Ook omdat ik al bepaalde dingen binnen de GGZ heb meegemaakt ook rondom mijn eigen diagnose en problematieken.
Ik ben benieuwd naar eventuele reacties vanuit dit forum. En mocht iemand met mij hierover verder willen praten (privé). Ik zou dat wel fijn vinden. Ik worstel er al redelijk lang mee. Ik wil dit graag verwerken en een plekje geven. En misschien kun jij daarin een bepaalde rol voor mij zijn.
Bedankt voor het lezen!
Groetjes...
