Op de terugweg van de frituur roept m’n 6-jarige vanaf de achterbank:
“Papa, mag ik al een frietje eten?”
“Ja hoor, maar ze zijn nog heet, dus goed blazen.”
Even stilte. Vervolgens hoor ik het raampje open gaan. Ik kijk in de achteruitkijkspiegel. Twee kleine handjes steken één frietje naar buiten:
“Dan hoef ik niet te blazen.”
En weet je… hij had gelijk. Al moest ik wel even glimlachen door deze creatieve oplossing.
Logica + creativiteit = innovatie. 🚀
Niet gehinderd door hoe het ‘hoort’. Geen proces, geen overlegstructuur, geen risicoanalyse. Gewoon: “Wat wil ik bereiken? Hoe kom ik daar op mijn manier?”
Kinderen denken niet in beperkingen. Ze denken in mogelijkheden. Ze vragen niet of iets mag of denken na of iets logisch is, ze kijken of iets werkt.
En precies dat… zijn we onderweg een beetje kwijtgeraakt. Want hoe vaak vinken we in ons werk vooral af wat ‘veilig’ is? Wat past binnen het systeem? Wat eerder al eens gewerkt heeft?
Terwijl de beste ideeën vaak ontstaan als je het metaforische raampje opentrekt en even een frietje buiten houdt.
Onbegrensd denken, daar moet je schijnbaar toch een kind voor zijn.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Geschreven door Roel Botterweck
