Zelfliefde. Liefde naar jezelf. Het is iets wat mij geleerd word, liefde naar jezelf dat is belangrijk om jezelf te kunnen accepteren. Maar hoe moet dat? Ik weet niet hoe ik van mezelf moet houden. "Ga in de spiegel staan en zeg dat je mooi en goed genoeg bent". Oke, dat probeer ik, en opnieuw, en opnieuw. Moet dit werken? Denk ik bij mezelf. Nee het werkt niet. Zelfliefde heb ik niet. Ik probeer van mezelf te houden maar het lukt niet. Ik zie fout, naar fout, naar fout. Fouten maak ik veel en ik haat het. Het voelt alsof ik faal... Ik kijk weer in de spiegel en zeg "ik ben mooi". Maar het voelt niet goed. Mijn hoofd spreekt me tegen. Ik ben niet mooi, ik heb een dikke buik, dikke benen, een lijf wat niet goed werkt. Ik ben niet mooi. Zelfliefde, ik weet dat het belangrijk is. Maar het lukt me niet. Mijn therapist die vraagt hoe het kan, dat ik niet van mezelf hou. "Door vroeger". Zeg ik dan altijd. Als ik terug denk aan vroeger heb ik nooit liefde gekent, altijd ouders die me afkraakte en me vergaten. Kleine ik die al die lelijke opmerkingen begon te geloven. Op school, deden ze net zo hard mee. Liefde is iets wat ik nooit heb gekend. Liefde naar mezelf al helemaal niet. Ik moet van mezelf leren houden. Maar het lukt me niet... Nog niet... Ik blijf proberen en proberen, op de hoop dat ik ooit van mezelf leer houden. Dat zal ooit wel lukken. Toch?...
Groetjes,
Mij
