Hey hoi.
Ik zit echt helemaal in de knoop. Ik ben Michelle (23) en woon nog thuis bij mijn ouders. Om de situatie kort uit te leggen: mijn vader is een fietsenwinkel begonnen in een klein stadje in Frankrijk, Bretagne. En we zijn dus verhuisd. Maar ik ben hier totaal niet gelukkig, want ik heb niks te doen. Geen vrienden en geen werk. Ik spreek ook helemaal geen Frans.
Aan mijn ouders heb ik dus helemaal niks. Ze willen het gewoon niet horen. Ze willen gewoon niet begrijpen dat een nieuwe taal leren in een paar weken niet mogelijk is. En dat het onmogelijk is om werk te vinden zonder de taal te spreken. Zeker in een klein, lokaal stadje als deze. Ik heb ook geen opleiding of studie afgerond, dus ik heb ook geen diploma. Werk vinden is onmogelijk.
Elke dag zit ik alleen in mijn slaapkamer, want ik heb letterlijk niks te doen. Ik slaap, scroll door mijn telefoon, speel spelletjes. Maar verder niks.
Ik heb zoveel heimwee naar huis. Ik heb maar €20 op mijn bankrekening en dat is het. Als ik dit wil bespreken met mijn ouders begrijpen ze mij niet en worden ze geïrriteerd. Zeggen ze dat het leven hier veel beter is dan in Nederland. Maar dat is het voor mij niet.
Ik was in Nederland ook eenzaam, dus ik heb helaas geen goede vrienden waar ik kan wonen. Ook geen hechte familieleden.
Ik zou graag met Nederlanders van mijn leeftijd willen praten. Misschien helpt dat tegen de eenzaamheid. En is het toch een stukje "thuis".
