Hoi,
Terwijl ik dit typ heb ik het gevoel dat ik het niet moet doen. Dat ik ook hier niet hoor. Ik denk dat ik gevoelens van eenzaamheid altijd heb geprobeerd te onderdrukken omdat het toch niet lukt contact met mensen te maken. Ik praat namelijk nooit tegen iemand (selectief mutisme). Hierdoor loopt mijn hele leven stroef. Met name sinds het overlijden van mijn opa en oma, waar ik een zeer hechte band mee had, voel ik me alleen en voelt alles vaak zinloos. Ik heb daarnaast hardnekkige dwanggedachten die steeds meer als ‘vriendschap’ aanvoelen omdat ik dan in m'n hoofd toch niet zo alleen lijk te zijn, terwijl ik er tegelijk een klein beetje vanaf zou willen. Er zijn wel een aantal dingen waar ik me ontspannen en gelukkiger door voel: Fotografie, lezen, aan mijn website werken en met mijn kat relaxen.
Ik zal eens rondkijken op dit forum. Mogelijk ben ik ook ineens weer verdwenen; ik stoot nou eenmaal mensen af..


