Het gevoel van Liefde.

Hoii Jens!

Wat een leuk idee voor topic, en zelf hoop ik ook dat deze topic groot zou worden! het gehele idee erachter, plus het feit om zo ervaringen en meningen te delen over een heel lastig onderwerp. Waar vooral veel meningen en ook meningsverschillen over zijn.

Dat aan de kant, hier is mijn toevoeging / reactie:

Zelf heb ik nog nooit een relatie gehad! maar kan hier zeker wat op inbrengen hoe ik alles zie binnen de liefde /  relaties.

Wat vindt ik belangrijk binnen relaties /  wat is mijn ideaalbeeld?

Binnen een relatie zijn er volgens mij twee belangrijke aspecten, al het andere boeit er niet echt aan toe. Al moet ik hier op ingaan met mijn seksualiteit, ik ben namelijk panseksueel. Kort gezegd val ik op persoonlijkheid boven alles. geslacht, afkomst, uiterlijk zijn voor mij allemaal punten die op de tweede plaats staan.

Dus: relaties, twee belangrijke punten:

• Veiligheid / Vertrouwen is een cruciaal punt. als je je niet comfortabel voelt bij iemand heeft een relatie aangaan geen zin.
• Emoties,  Bij je partner / vriend(in) is ook belangrijk om de negatieve, diepe maar ook voorral positieve emoties te kunnen ervaren. Relaties waarbij je je kunt voelen zoals je je voelt, en eventuele negatieve emoties niet hoeft te verstoppen voor de ander. Ingaand op de positieve emoties, binnen relaties is humor en lachen met elkaar gezond! En een zeer belangrijk punt. Sociaal contact met elkaar is de “sleutel naar de overwinning” zoals ze dat zeggen volgensmij

Hoe zie ik relaties met neurodivergente (anders "dan normaal” werkend brein hebben) mensen of andere soortgelijke aspecten die je leven kunnen beinvloeden?

Zelf heb ik autisme, en zie het zelf als iets waardoor een relatie aangaan lastiger wordt / kan worden. Aangezien een groot gedeelte van mensen met een atypisch brein moeite hebben met sociale contacten. Al zie ik hier binnen relaties niet echt veel beperkingen. Ondanks de eerste stappen vind je uiteindelijk iemand die bij je past. Ongeacht van de fysieke of psychische problemen waar je als persoon mee te maken (kan) krijgen. Relaties met verschillen vindt ik persoonlijk juist bijzonder mooi, ik heb zelf een familielid die het Syndroom van Down heeft. En hij heeft sinds kort een vriendin! Nou. ik kan heel eerlijk zeggen, de manier hoe veel emoties er spelen bij hen en de familie over dit feit is lastig te verwoorden. Bijzonder!

Over afbrokkelingen (proberen) te vermijden / verbindingen met elkaar spannend houden:

Hoe ik het zie is dat: relaties breken of verslechteren met een bepaalde reden. soms is dat een reden waar de een, al dan niet beide partijen iets aan kan doen. soms ook niet. Een relatie onderhouden kan nou eenmaal lastig zijn. Maar op punten dat je merkt dat een relatie niet echt meer zin heeft Waarom zou je de relatie dan nog voortzetten? Probeer contact met elkaar te bewaren om het afbrokkelen tegen te gaan,  houdt 't gezellig door bijvoorbeeld een vaste ritueel aan te houden wat beide partijen echt super vinden! Zelf vindt ik bordspellen echt fantastisch, dus bij mij zou een “relatie-ritueel” kunnen zijn om een spelavond te hebben met een uitgebreid assortiment aan snacks. Dan daarbij: relaties waar je “aan elkaar geplakt zit”  zie ik zelf ook niet echt als successvolle relaties. Al zijn er overal natuurlijk uitzonderingen.

Ik zou hier nog uren over door kunnen praten, en ben echt al 45 minuten bezig met dit zo te typen :)
Maar voel je vooral vrij om mij een PB te sturen mocht je hierop in detail in willen gaan, want dit soort open hartige gesprekken vind ik echt fantastisch!

Hoe bedoel je? Er staan meerdere vragen bij. Zo overweldigend lijkt het mij niet echt, De bedoeling is juist dat mensen gewoon reageren met een antwoord of hun eigen verhaal zoals Sam bijv al gedaan heeft.

Ah ja, dat eerste blok herken ik dus bij al mijn vroegere relaties, altijd ergens wel een probleem dat niet matchte met een van de 2 na een maand of 3.. Echt jammer want daardoor (met mijn negatieve ervaringen uit uberhaupt sociaal zijn vroeger, lang gepest en dan ook nog zulke relaties) is mijn pijn ook enorm groot terwijl ik het hard probeer om te zetten naar beter..

Wel mooi om te horen dat je al 4 jaar een goede relatie hebt! Zie je niet zo vaak meer tegenwoordig.. En dat herken ik ook met 3/5 maanden, daar falen relaties altijd en zo heb ik het elke keer ook ervaren, ik zet in, de ander trekt weg, zij gaat cheaten, ik in pijn..

Wel een mooie tip over dates en activiteiten, dat vergeten mensen altijd, zeker de mensen die dan vreemdgaan en dat soort onzin uitkramen met “ik voel mij gewoon niet goed”

Dat is echt mooi om te horen, jammer genoeg heb ik zulke mensen nooit ontmoet, laatste die zo goed leek te zijn ging er vandoor met een ander na iets meer dan een half jaar.. Dat deel van narcisme kan ik begrijpen, maarja er is altijd wel iemand die het accepteerd, dat is indd echte liefde.. Zulke dates en dingen in het weekend zijn erg leuke plannen, soms probeer ik zulke plannen met vrienden te doen maar blijkbaar als jongen mogen zulke dingen niet, dus heb ook niet de goede personen om mij heen..

Geen idee indd, enige optie zou zijn onderzoek maar dat hoeft niet per se aangezien je toch best prima leeft.

Ja maar dat is juist het probleem, alles moet als jongen zijnde geld kosten, het is tegenwoordig zwak als je bijvoorbeeld gewoon een simpele picknick doet, gewoon in de natuur rondloopt etc… het moet altijd weer stoer en geld kosten en daar ben ik gewoon niet van..

Ja maar je bent ook niet zoals de rest he :) zeker op het begin van alles moet de jongen best wel vaak gewoon de rekening betalen want man zijn want stoer want leuk want aantrekkelijk etc..

Precies, zou ook normaal gesproken horen, maar tegenwoordig joh.. zo veel slechte relaties, slechte mensen etc..

Ik gaf het 4 kansen in de afgelopen 4 jaar, ben er helemaal klaar mee voorlopig echt rot mensen constant die mij lopen te gebruiken omdat ik aardig ben en dan negatief ben na 4 maande en dan verdwijnen ze.. Alsof ik ooit iets kon doen aan die haat naar de samenleving en mijzelf, probeer al jaren mijzelf te zoeken..

Geen idee, maar de gemeente geeft mij geen verhoogde uren aan coaching terwijl zelfs de GGZ nu loopt te zeuren dat ik toch echt op mijzelf moet gaan wonen onder “begeleid wonen”… want heb al 3 uur begeleiding per week wat eigenlijk veel meer moet worden maar de gemeente zegt letterlijk “Ga de huizenmarkt in dan kijken we verder voor je over 5 jaar wanneer je er een hebt”

Ja oke maar ik hoef letterlijk alleen een aanpassing van mijn huidige begeleidingstraject hebben vanuit de gemeente dan heb ik gelijk een huis, voorrang noemen ze dat. Sta op 1ste plek (10 open appartementen die leeg zijn) maar moet per se die ondertekening en andere PGB documenten hebben.. En die krijg ik niet terwijl mijn ggz, begeleiding en zelfs ouders achter de mening staan dat ik echt gewoon begeleiding moet hebben die veel intensiever is dan al die reistijden gezeik dat kan (dorp versus stad), zit al 1.5 jaar in gevecht met de gemeente erover, de begeleiding dreigt zelfs met hoger beroep nu tegen de gemeente..

GGZ heb ik al sinds januari en indd moest ik de eerste maand volledig betalen, 2000 euro weg.. rest wordt vergoed door mn zorgverzekering, als ik had gewacht was ik op 400 euro na 100% vergoed maar kon ik komende zomer pas beginnen..

Hoi @Jens en anderen die op dit topic gereageerd hebben,

Hoewel het misschien aan de late kant is gezien de tijd dat de vorige reactie was geplaatst, vond ik het wel interessant om te reageren.

Zelf heb ik nog nooit een relatie gehad, ik ben ook nog nooit op een date geweest. Hoewel ik er voor open zou staan, ben ik wel van mening dat het komt als het komt. Ik vind de liefde niet, de liefde zal mij vinden. Dit kan best lastig zijn, aangezien ik een introvert ben die nauwelijks iemand kent en nauwelijks naar plekken gaat waar dit soort contacten zouden kunnen plaats vinden. Er zijn wel is “zwakke” momenten wanneer ik verlang naar een relatie omdat ik me eenzaam voel, hierbij denk ik vooral aan de toekomst en hoe eenzaam het zal zijn als ik nooit de ware vind. En soms twijfel ik of ik misschien dingen heb gemist in het verleden. Zoals in eerdere reacties is vermeldt, mensen met autisme (specifiek PDD-NOS in mijn geval) kunnen moeite hebben met het zien van specifieke signalen. Hier heb ik zelf ook last van.

Om één van de vragen van de originele post te beantwoorden, mijn ideale relatiestijl zou er eentje zoals vroeger zijn. Het gaat om de liefde. Ik ben van mening dat bij een goede relatie de liefde van twee kanten komt en dat je elkaar sterker maakt. Maar misschien is dat iets te romantisch gedacht, gezien hoe dingen tegenwoordig zijn. Zelf rook en drink ik niet, ik doe ook niet aan drugs of dat soort dingen. En ik zou bij de meeste van deze dingen ook niet weten hoe ik zou reageren als mijn vriendin dit wel zou doen, met uitzondering van roken want dat is bij mij simpelweg een no-go.

Een relatie zou aan het einde komen als het duidelijk wordt dat één van de twee kanten er meer energie insteekt dan wordt teruggegeven. Maar een einde hoeft niet per se het einde te betekenen. Ik ben wel zo iemand die liever geen conflicten heeft, dus ik zou het wel tot een goed einde willen brengen zo ver mogelijk. Dit hoeft niet misschien te betekenen dat we dan verder zouden gaan als vrienden, maar ik vind dat wel een leukere uitkomst dan, om even een extreem te gebruiken, dat er wordt gescholden als we elkaar per ongeluk tegenkomen op straat.

Deze post ging ongeveer alle kanten op tijdens het typen voor mijn gevoel, maar ik hoop dat de input een beetje handig was, al is het alleen maar om het topic levend te houden. 😅

Ik heb liever gehad dat ik deze thread eerder heb gevonden, maar here goes!

Hoe houd je de verbinding met elkaar spannend (niet via bed, maar gewoon, interactie; dates, praten, chillen etc)?

Vragen stellen, interesse tonen, ergens op inspelen als er iets is uit die antwoorden die je interesseert of je aan het denken zet. Beetje plagen en flirten mag ook, maar zelf ben ik daar terughoudend in omdat ik denk dat vrouwen “niks willen”.

Wat zou je ideaalbeeld zijn met relaties, de stijl van vroeger, waar het echt om de liefde gaat, denk je dat dit nog mogelijk is in de realiteit tegenwoordig, waar iedereen verslaafd is aan hormonen, drank, drugs en geweld?

Mijn ideaalbeeld van een relatie is dat we er voor elkaar zijn. We willen samen zijn, samen dingen doen, samen genieten van het leven, door dik of dun. Natuurlijk is er ook ruimte voor eigen dingen en als er een tijd zelf nodig hebt, is dat zeker gegund, maar er is ook een tijd om samen te zijn en van elkaar te genieten. Alles moet ook eerlijk te bespreken zijn, het heeft geen nut om bewust of onbewust een van de twee te forceren hun emoties binnen te houden wanneer we samen zijn.

Wat zijn leuke dates die niet te casual zijn, maar ook niet per se te veel geld kosten?

Enige wat ik kan bedenken is wandelen of naar een leuke film gaan. Of anders een niet te dure restaurant.

Hoe (indien natuurlijk van toepassing) is een van je oude relaties geweest, waarom liep het stuk?

Tegenwoordig zijn de meeste relaties van mij na een maand+ stukgelopen omdat er na een tijdje afstandelijk gedrag te pas kwam in een relatie. Bij de eerste keer was ik er wel iets pusheriger over om contact terug te zoeken (zij was zelf vaag), maar bij de tweede keer was ik zelf een tijdje geduldig totdat het over een punt ging dat ik echt vragen begon te stellen en daardoor uitliep. Mijn langste relatie duurde bijna 3 jaar en ik zou ervoor tekenen om eerder zo'n relatie (of permanent) mee te maken dan wat ik de laatste tijd meemaak.

Hoe zie je relaties met mensen die een ander "dan normaal” werkend brein hebben? Denk aan Autisme, ADHD, Narcisme (slechte ouders/opvoeding), Syndroom van Down?

Zelf heb ik niet-aangeboren hersenletsel. Ik vind dat neurodiverse mensen net zo waardig zijn om te ervaren en liefde te hebben als een neurotypisch iemand.

Soms vraag ik me af waar ik makkelijker zoiets kan zoeken aangezien er veel scams zijn en veel groepen/mensen zijn die er helemaal er niet open voor staan. Ik sta er zelf wel open voor, maar ik wil wel weten dat de ander er ook open voor staat, als het niet wederzijds is, is de pret ook over.