Vandaag heb ik van mijn toekomstige hogeschool een mail gehad betreft de vervolgstappen van mijn verplichte studiekeuzecheck. Ik heb een formulier (in het Engels uiteraard) moeten invullen voor een digitale intake.
Wel een beetje vreemd want op de website voor het inleveren van mijn LOB cv maar ook de website van de hogeschool stond dat Nederlandse studenten een fysiek matchingsgesprek/matchingsdag zouden hebben maar goed.
Ik heb nu het gehele formulier ingevuld, kort maar zeer krachtig duidelijk gemaakt waarom ik zo graag een (ambitieuze) Engels docent Tweedegraads wil worden en dit ga ik uiterlijk morgen indienen per mail. Ergens volgende week gaat dit plaats vinden.
Vanaf dat moment hoef ik alleen nog maar hun niet bindende advies aan te horen voor het volgen van de studie, mijn baan langzamerhand op te zeggen en het financiële plaatje te regelen. Daarna weet ik dat ik mij volledig kan ontplooien tot docent. Een opleiding en baan waarvan ik als kind nooit had gedacht uiteindelijk te gaan doen. De doelgroep kan wat pittiger gaan worden, maar daar sta ik voor open en deins ik niet voor terug. Het belangrijkste is, is dat ik de switch van doelgroep weet te maken en mij hierop aanpas.
Des te dichterbij dit komt, hoe meer ik bij mezelf merk dat ik nogal emotioneel word?
Al vanaf jongs af aan heb ik mezelf Engels aangeleerd en er een enorme passie voor ontwikkelt die met geen enkele pen te beschrijven is. Om deze droom uiteindelijk werkelijkheid te zien worden is echt onwerkelijk. Ik kan niet wachten.
Vooral na zo'n onduidelijke en onzekere zoektocht in wat ik wilde worden, een handjevol leerkrachten die aan mijn kunnen twijfelde en de jarenlange strijd die ik heb moeten leveren binnen een opleiding en de strijd die ik nog altijd lever betreft het bewijzen van wie ik ben richting de samenleving en maatschappij toe.
