Terug in juni van dit jaar heb ik mijn MBO diploma onderwijsassistent behaald, een hele presentatie op zich vooral voor iemand die zich door echt alles heen heeft moeten vechten qua dagelijkse obstakels, nachten door heeft moeten halen om een opdracht op tijd af te krijgen soms en waarbij mijn meest recentelijke college echt het bloed onder mijn nagels heeft gehaald omdat ik problemen had rondom mijn laatste examen waardoor ik echt veel te laat heb kunnen solliciteren op een baan. Dit omdat ze een maand lang mij niet op de hoogte hadden gesteld van de ontstane problemen.
Nu heb ik laatst mijn eerste sollicitatiegesprek gehad en ik zou zo na de zomervakantie gebeld worden omdat ze mijn baan in maatwerk moesten gieten wat te maken heeft met enkele persoonlijke redenen. Inmiddels ben ik nu ruim een week aan het wachten op het verlossende telefoontje van hoe nu verder, wat ik bloedirritant vind en waar ik gewoonweg chagrijnig van wordt want ik wil duidelijkheid en niet constant in absolute spanning worden gehouden.
Nu snap ik dat mijn toekomstige werkplek de eerste dag ontzettend chaotisch kan zijn maar ze gaan mij niet vertellen dat ze er een hele week of langer over doen om een telefoongesprek te houden met mij van 5 a 10 minuten om verdere afspraken te maken, vooral niet als het gaat om een toekomstig werknemer.
Dus ja, waar ik eerst blij was met mijn MBO diploma na jaren zwoegen en enkele tegenslagen ben ik dat nu niet meer zo en zit ik dus kort gezegd werkloos thuis wat ik vreselijk en nogal beschamend vind.
Om heel eerlijk te zijn zie ik de plek waarop ik nu heb gesolliciteerd dus niet meer zo zitten wegens het lange wachten en dit geeft mij nu al een week lang een vervelend en naar gevoel. Ook neemt mijn gevoel van eenzaamheid meer toe nu ik in deze situatie zit.
Ik ben nu maar verder aan het solliciteren maar je zou verwachten dat je met mijn baanrichting toch wat sneller een baan aan de haak slaat.
