In mijn mening is het controle hebben over je baan een illusie. Je weet nooit precies wat je gaat doen of wat er gaat gebeuren. Controle is een illusie in mijn ogen. Want niemand kan alles(weten), ik ook niet. Soms voel ik best wel wat weerstand hiertegen maar snap zelf niet echt waar dit vandaan komt.
Vroeg mijzelf af hoe anderen hierover denken. Omdat ik zelf best wel worstel met wat ik wil doen en wat ik wil gaan doen.
Zelf ook nog nooit echt een plekje gevonden waar ik mij thuis voel om te werken qua plezier.
Wellicht kan deze topic anderen ook helpen hoop ik.
Ik wilde als kind boerin worden en eigenlijk niks met onderwijs te maken hebben, als puber wilde ik biologische laborante worden. Ben uiteindelijk vanuit basisberoeps op de middelbare vroeger administratief medewerker & receptioniste gaan doen op MBO 2 niveau en vanaf daar ben ik naar onderwijsassistent MBO 4 gegaan.
Inmiddels ben ik dus onderwijsassistent maar ga ik binnenkort studeren voor Engels docent Tweedegraads, omdat ik het gevoel heb dat de ondersteunde rol van onderwijsassistent niet écht bij mij past uiteindelijk.
Ik ben het met je eens.
Je kan je opleiding wél uitstippelen min of meer maar betreft baan weet je nooit waar je uiteindelijk terecht zal komen en of je ook daadwerkelijk werkplezier gaat ervaren. Dit moet je echt ondervinden. Hoewel ik dit heus wel ervaar is het minder aanwezig vanwege én de meer ondersteunende rol waarin ik niet heel veel mag doen zoals een leraarondersteuner (onderwijsassistent maar dan een trede hoger qua opleiding schijnbaar) en het feit dat ik productiever wil zijn alsnog ondanks een uitbreiding van mijn takenpakket speelt ook mee.
Ik wilde als kind boerin worden en eigenlijk niks met onderwijs te maken hebben, als puber wilde ik biologische laborante worden.
Inmiddels ben ik onderwijsassistent en ga ik binnenkort studeren voor Engels docent Tweedegraads, omdat ik het gevoel heb dat de ondersteunde rol van onderwijsassistent niet écht bij mij past uiteindelijk.
Heb zelf nu een mbo niveau 4 diploma maar dat is ver onder mijn niveau van denken. Vooral nu dat ik ook weer beter ben en mij kan concentreren door een ziekte waar ik altijd moe was. Wil mijzelf altijd blijven ontwikkelen qua leren maar ik vind daarin een baan vinden weer zo lastig vanwege mijn leeftijd(29). En een opleiding vinden met mijn leeftijd is ook niet meer goedkoop tegen de tijd dat ik nu een studie zou starten. Wat vlak na mijn 30e verjaardag zou zijn.
Ik vind wel dat jij super goed bezig bent
Ik heb zelf helemaal geen een goede opleidong gehad/studie maar ben toch hovenier geworden wilde vroeger altijd al iets met auto's of vrachtwagens doen maarja heb het vak er niet voor geleerd en kijk waar ik nu ben zit al 6 jaar bij het bedrijf waar ik nu werk
Ik wilde als kind boerin worden en eigenlijk niks met onderwijs te maken hebben, als puber wilde ik biologische laborante worden.
Inmiddels ben ik onderwijsassistent en ga ik binnenkort studeren voor Engels docent Tweedegraads, omdat ik het gevoel heb dat de ondersteunde rol van onderwijsassistent niet écht bij mij past uiteindelijk.
Heb zelf nu een mbo niveau 4 diploma maar dat is ver onder mijn niveau van denken. Vooral nu dat ik ook weer beter ben en mij kan concentreren door een ziekte waar ik altijd moe was. Wil mijzelf altijd blijven ontwikkelen qua leren maar ik vind daarin een baan vinden weer zo lastig vanwege mijn leeftijd(29). En een opleiding vinden met mijn leeftijd is ook niet meer goedkoop tegen de tijd dat ik nu een studie zou starten. Wat vlak na mijn 30e verjaardag zou zijn.
Begrijpelijk. Naar dat je je door ziekte minder kon concentreren en nu dat je weer beter bent juist weer wel. Betreft het willen blijven ontwikkelen met je leeftijd snap ik het ook. Ik ben zelf 26 maar ook ik ondervind moeite binnen de arbeidsmarkt die naar mijn mening best wel belabberd is. Vooral als het gaat om hoeveel ervaring iemand moet hebben bijvoorbeeld.
Klopt helaas, vanaf je 30ste heb je namelijk geen studiefinanciering meer geloof ik. Wat ik belachelijk vind.
Ik val hier net buiten met mijn leeftijd maar voor mijn aankomende HBO studie tot Engels docent Tweedegraads ga ook ik ongelofelijk veel betalen…
Meer dan 10.000 euro om precies te zijn. Wat ik dan weer deels doe van het spaargeld dat mijn ouders voor mij bij elkaar hebben gespaard voor de nabije toekomst om van te leven. Ik betaal de eerste twee jaar, zij de laatste twee jaar (+ ze helpen mij mijn studieschuld van mijn voorgaande studie af te lossen; ben de enige in het gezin met een studieschuld, helaas blijft mijn jongere zus maar over mijn nieuwe studie en leven klagen) en alle andere dingen betaal ik ook zelf. Ik zal nét 30, 31 zijn als ik die studie hoop af te ronden.
Studiereizen voor de studie betaal ikzelf. 6000 euro grofweg hebben we het dan over afhankelijk van waar ik verblijf, al hoewel wel iets meer dan dat want ik moet voor 10 weken (alleen en voor de allereerste keer) naar het buitenland voor stage en zal mezelf dan moeten onderhouden en rekening moeten houden met wat ik na die 7 à 8 weken stage ga doen met de resterende 2 à 3 weken voor mezelf (voor zover ik weet heb ik tijdens die periode géén school). 2000 euro is vóór een week Engeland (interview afnemen met native speakers) maar ik ga kijken of het reizen en verblijf zo goedkoop mogelijk kan maar dan wel een beetje kwaliteit heeft. Hoe dan ook, ik spaar keihard en aangezien ik niet mega veel verdien momenteel kan ik niet echt leuke dingen doen, maar ik ben aan het kijken naar hooguit een tweede baan die administratie & onderwijs combineert. Heb er al een binnen van een uitzendbureau maar hopelijk ben ik op tijd met het solliciteren want hij staat er al vanaf 26 maart en ik kreeg 'm gisteren binnen.
Paspoort heb ik ook zelf betaald en boeken zou ik ook kunnen aanschaffen maar die zijn 1000 euro…
Gelukkig kan ik ze lenen van een Join Us Community lid die ook nog mijn Dungeons & Dragons game master is.
Hopelijk dat de kwaliteit een beetje overeen gaat komen met de prijs maar da's altijd afwachten. Ik weet wel dat ik hier zoveel mogelijk voor over heb aangezien ik dit al sinds de middelbare wil. Daarnaast wil ik ook mijn kans op een baan (vooral werkplezier) proberen te vergroten maar hier moet ik een beetje neutraal ingaan, want zoals je al eerder zei weet je nóóit echt hoe het van tevoren gaat lopen en dit kan iemand ook niet weten.
Wat wel jammer is is dat de samenleving op ons MBO'ers lijkt neer te kijken qua opleiding en vaardigheden heb ik het gevoel. Ze moeten écht van de termen hoog en laagopgeleid af en óók studentenkorting verschaffen aan andersoortige opleidingen dan alleen HBO. Mijn jongere broer & zus doen sinds best wel een tijd al beiden HBO nadat ze havo hebben gedaan (eerst vwo maar dat werd ze teveel) kreeg mijn broer een keer flinke studentenkorting op schoenen bijvoorbeeld. Wist niet wat ik zag als MBO'er zijnde.
Maar ja, in principe maakt het niet echt uit welke opleiding iemand doet, ik ben er ook gekomen door helemaal van rockbottom naar boven te klimmen. Als je maar doet waar je je het fijnst bij voelt en het je plezier geeft. Al weet je dit helaas nooit van tevoren. Nu is geld verdienen natuurlijk ook goed dus eigenlijk is het een beetje van beide. Al hebben mijn ouders mij meegegeven dat het werkplezier zwaarder weegt dan het salaris. Zolang het salaris maar goed genoeg is om een beetje jofel en leuk van te kunnen leven.
Al met al, ik hoop dat je iets vindt wat meer bij je past; ik weet dat dit lastig is en gun je een beroep én plek waar jij je een beetje in thuis voelt qua werk/mate van plezier/sociale omgeving.
Om heel eerlijk te zijn heb ik sinds de middelbare ook moeite gehad met wat ik wilde met mijn leven, na MBO 2 ook.
Dit werd alleen maar versterkt als puber zijnde destijds door bijkomende medische factoren en sommige mensen die constant aan mij leken te twijfelen. Zelfs mijn jobcoach twijfelde aan mijn kunnen maar inmiddels heb ik wél een baan door mijn eigen toedoen en daadkracht. Hij heeft daarentegen niet heel veel voor mij gedaan. Ja alleen meer uren en loonkostensubsidie geregeld maar da's alles. Naast het feit dat hij zei dat ik na een aantal maanden maar wat anders permanent moest gaan doen als ik maar niet aan een baan wist te komen toen ik nog niks had na mijn afstuderen bijna 2 jaar geleden. Terwijl ik jaren heb moeten zwoegen om te komen waar ik nu ben. Mijn ouders en ik waren stomverbaasd en laaiend dat iemand zoiets tegen mij durfde te zeggen zonder zich ook maar te verdiepen in wat ik wel niet heb moeten doorstaan.
Maar goed, heb gelukkig niet zoveel met die gozer te maken meer en trek lekker mijn eigen plan.
Ik vind wel dat jij super goed bezig bent
Dankjewel
Jij komt er wel op een gegeven moment, het heeft alleen wat tijd en aandacht nodig, wat je ook doet, geef niet op!
Ondanks dat ik goed bezig ben heb ik op bepaalde vlakken ook het gevoel dat ik nogal achterloop. Zoals het op mezelf wonen (begin mij er steeds meer voor te schamen dat ik nog steeds bij mijn ouders woon... en mezelf lichtelijk te irriteren ook, ook door alle niet zulke leuke dingen die ik heb meegemaakt), mijn zelfstandigheid kan veel beter (ben altijd overbeschermd geweest), ik heb nog géén rijbewijs of iets, weet ook niet of ik deze ooit ga halen en moet als de oudste hiero op mijn beurt wachten. Enige die een rijbewijs heeft is mijn jongere broer (en mijn ouders), ik moet zeer zeker ook méér gaan koken en dergelijke anders ga ik de bietenbrug op niet veel later. Of ik een woning hier ga vinden is ook een ding. Sta al zeker twee jaar ingeschreven. Als ik die opleiding doe en er blijkt uit dat ik het buitenland leuker vind en er een betere toekomst in ga zien dan hier zal ik steeds meer (voorzichtig) gaan overwegen om te emigreren, net zoals mijn jongere zus gaat doen. Zij voelt zich al stééds minder thuis hier.
Heb mezelf voorgenomen om ervoor te gaan zorgen dat ik tijdens mijn HBO opleiding tot Engels docent Tweedegraads in mijn 3e of 4e jaar een betaalde baan vanuit stage (beginnend met twee dagen is mij geadviseerd) aan de haak weet te slaan hopelijk maar we gaan het zien.
Op die manier zit ik namelijk niet nog eens bijna 1,5 jaar werkloos thuis na het afstuderen gelijk en tegen een bijna depressie aanhikkend, al ben ik nog zo'n bewonderenswaardige doorzetter waar veel mensen jaloers van worden.
Welkom op de Join Us community
Log in om actief deel te nemen aan de community!
Heb je nog geen account?
➔ Maak een account aan
Heb je wel al een account? Hieronder kun je direct inloggen:
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.