Onverschilligheid en jezelf afzonderen, verloren vriendin en nieuwe start

  • 14 August 2022
  • 4 reacties
  • 163 × bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Hi iedereen,

 

Aangezien ik van leeftijdgenoten hier vrij veel overeenkomsten in onze verhalen lees, dacht ik bij mezelf om wat dieper op eea van mijn laatste jaren in te gaan en wellicht bij elkaar steun/gelijkenis te vinden?

 

Achtergrond

Tot mijn 17e was ik altijd heel energiek en wilde ik met iedereen praten en gedag zeggen. Gevolg daarvan was dat ik op zich altijd wel met iemand kon praten, maar eigenlijk (bijna) nooit een echte diepe vriendschap of band met iemand opbouwde. “Populair, maar niet geliefd?’’ Toen ik op de universiteit kwam, was het flink studeren geblazen. De mensen met wie ik wel overweg in de eerste paar maanden, zijn allen met de studie gestopt. Als gevolg: ik eindigde helemaal alleen. Dat was emotioneel gezien de zwaarste periode voor mij.

 

Ik dacht toen bij mezelf dat ik misschien moest proberen om wel een band met mensen proberen op te bouwen. Als gevolg: ik ging (uiteindelijk uit lichte wanhoop) afspreken en contact zoeken met mensen met wie ik totaal geen binding had en toch ‘geforceerd’ proberen een band op te bouwen. Ik merkte dat in die leeftijd eigenlijk een groot deel eenzaam is dus een afspraakje was wel gemaakt, maar diepe voldoening gaf dit nooit. Achteraf gaf het me zelfs een naar gevoel toen het contact weer was verbroken.

 

Onverschillig en Jezelf afzonderen

Uiteindelijk ben ik hierdoor ‘onverschillig’ (zoek evt. op Google) geworden begrijp ik nu. Ik was altijd iemand die open over zijn gevoelens was, begrip toonde voor anderen, maar daardoor juist mezelf te snel weggaf… Als beschermingsmechanisme ben ik mij blijkbaar totaal gaan afzonderen van de rest, zodat niemand je nog kan kwetsen. Dat was opzich ook goed, want daardoor heb ik tijd/rust voor mezelf gecreeerd en slechte gewoontes afgeleerd (ongezond eten, ‘s nachts niet kunnen slapen, geld uitgeven aan troep). Ook heb ik aan mijn gezondheid gewerkt (huidproblemen, ernstige acne, mentaal jezelf vinden) en durfde uiteindelijk naar het ziekenhuis te gaan met mijn huidproblemen na jaren negeren.

 

Nu zeggen mensen (die mij niet van vroeger kennen) uit mijn dagelijks leven dat ik een heel rustig persoon ben. Daar is opzich niks mis mee, maar ik merk zelf inderdaad dat ik rustiger en zelfs nog terughoudend ben geworden in contacten aangaan. Laatst besefte ik bij mezelf dat ik nu echt uit mijn ‘holletje’ moet komen en weer meer van mezelf mag/moet laten zien. Alleen: Ik begin haast vanaf nul, door mijn jaren dat ik zo teruggetrokken heb geleefd, heb ik nauwelijks nog contacten over. Gelukkig heb ik nu wel leuke collega’s met wie ik het wel kan vinden. Dat is een goed begin om mezelf sociaal gezond te houden!

 

Verloren vriendin

Zoals ik in een eerdere post zei verwateren veel contacten op den duur. ‘Mensen komen en mensen gaan’ Dat begrijp ik ook wel en heb zelf ook wel eens die keuze gemaakt. Toch is er vaak wel een persoon die je is bijgebleven, ook al heb je die maar een keer gezien in je leven en jaren niet meer gezien. Zo ook bij mij: mijn eerste vakantieliefde aan de andere kant van de wereld. Die ik een dag of twee heb gezien, acht jaar geleden. Het enige meisje waar ik echt van heb gehouden (en nog steeds om eerlijk te zijn). Ik voelde me lange tijd stom/verdrietig dat ik haar nog mis. Men zegt snel: ‘vergeet haar en ga verder met je leven man’. Nu probeer ik dankbaar en positief te zijn: ‘Het is bijzonder dat je iemand in je leven hebt ontmoet, die zoveel voor je betekent. Dat maakt ook niet iedereen mee’. Moet ik nog hopen op een weerzien? - Je verstand zegt het uit je hoofd te zetten, maar je dromen leven hun eigen leven... Uiteindelijk moet ik dankbaar zijn, want zij heeft mij ijzersterk gemaakt in het kader van liefdesverdriet.

 

Nieuwe start

Zelf houd ik niet van het neppe en gladde gedoe op feestjes. Nu, na een aantal jaren, begrijp ik dat ik houd van ‘real’ en ‘What you see is what you get’. Niemand is perfect, maar ik houd van mensen die dat erkennen en hun ware zelf uiten. Geen filters op insta, geen vlug geklets: Gewoon dit ben ik, ik houd van mezelf en daar doe ik het mee. Ik merk ook dat je aan zulke mensen om je heen het meeste hebt. En het is een cliché: ‘Je moet eerst van jezelf houden’.

 

Zoals ik het vandaag bekijk: De afgelopen jaren hebben mij geleerd om met mijn zachte persoonlijkheid te leren omgaan in ‘de boze en harde buitenwereld’. Je moet jezelf beschermen en rechtop blijven staan als volwassen persoon. Dat durf ik nu. Samen sta je sterker - dat begrijp ik. Instagramvolgers die je niet kent vallen uit de lucht, echte vrienden niet. Ik moet durven om opnieuw te beginnen, mezelf open te stellen en te hopen dat ik iemand tegenkom die ook om mij geeft.


Helaas, dit topic is gesloten. Meestal is dat omdat er langere tijd niet op gereageerd is of omdat het onderwerp afgesloten is.

4 reacties

Reputatie 2
Badge +3

Wat heb je dat mooi verteld allemaal. Echt tof!. 

Reputatie 7
Badge +10

Hoi Lucas 

 

Ik heb je topic verplaats naar moods and feelings. 

 

Reputatie 3
Badge

Mooi opgeschreven, Lucas!

Reputatie 2
Badge +2

Hoi Lucas,

Mooi verwoord en heel open van je om diep, persoonlijke zaken te delen. 

Mag ik vragen: waar kom je vandaan? Wat doe je in je dagelijks leven?

Stuur mij ook gerust een privébericht; ik vind het fijn om diepgaande gesprekken te voeren en heb zelf ook het een en ander aan levenservaring.

 

Groetjes, Niels