Liefdesverdriet

  • 19 February 2022
  • 5 reacties
  • 167 × bekeken

Reputatie 2
Badge +3

Hoi allemaal,

 

Gisterenavond is het dan echt uitgegaan met mijn vriend. Vorige maand had hij dat ook al gedaan, maar wilde hij het weer proberen. Ik ga nu dus voor de tweede keer door deze pijn heen. De eerste keer voelde ik het wel aan, maar deze keer echt niet. Ik voel me zo naar. De meeste mensen met wie ik om ging ken ik via hem en sprak ik dus ook niet zonder hem erbij. Er vallen nu dus ook heel wat mensen weg waar ik misschien afleiding zou kunnen krijgen.

Ik ben even helemaal in de war. Mocht hier iets aan te doen zijn, wat dan? Dit is toch echt iets wat je heel lang moet uitzitten? Ik heb niet het gevoel dat ik ooit verder kan gaan en hij minder belangrijk voor me wordt dan hij nu is.:disappointed_relieved:


Helaas, dit topic is gesloten. Meestal is dat omdat er langere tijd niet op gereageerd is of omdat het onderwerp afgesloten is.

5 reacties

Reputatie 5
Badge +6

Haai Sanno, 

 

Allereerst leef ik met je mee, dit zal niet makkelijk voor je zijn. Hadden jullie een lange relatie?

 

Ik herken over wat je vertelt. Ik heb zelf een relatie gehad van bijna 5 jaar, en ook dat ging uit. Haar vrienden waren mijn vrienden en ook die vielen weg. Nu, meer dan een jaar verder, kan ik echt wel zeggen dat het goed is gekomen met mij. En ookal ken ik je niet, ik weet zeker dat jij het ook kan. Liefdes verdriet moet je ook niet onderschatten. Naar mijn ervaring kan het net zo erg zijn als een depressie/burn out. Het is al super goed dat je contact zoekt met de buitenwereld en blijf dat ook vooral doen. Praat veel met de mensen die wel dichtbij je staan en zoek vooral nieuwe hobby's. Mocht er wat zijn dan kan je altijd een bericht sturen of hierop reageren.

 

Het allerbeste!  

Reputatie 2
Badge +3

Hoi Renze, bedankt voor je reactie.

We hadden iets langer dan een jaar een relatie. Het was een jaar waarin ik mij kon ontwikkelen, nieuwe dingen ging doen, nieuwe mensen ging ontmoeten. Daar hielp hij me enorm bij. Maar ik denk dat ik uiteindelijk te afhankelijk van hem werd. Ja hij stelde me open aan van alles en nog wat, maar wie was ík eigenlijk? Ik raakte mezelf kwijt, het werd minder van zijn kant en dat voelde ik aan, waardoor ik onverwachts fel naar hem toe ging reageren. Het doet me zo'n pijn dat deze persoon misschien wel uit mijn leven verdwijnt. En al verdwijnt hij niet, dat ik nooit meer op deze manier naar hem kan kijken. Ik mis zijn knuffels.:( Ik probeer met mijn familie af te spreken. En als het lukt een vriendin. Gelukkig staan ze altijd voor me klaar.

Reputatie 5
Badge +7

Hej hej Sanno, 

 

Aller eerst wil ik zeggen dat ik het knap vind dat je dit hier deelt en mensen om je heen verzameld om je te helpen! Ik denk dat veel mensen weten wat je door maakt en hoeveel pijn liefdesverdriet kan doen. 
 

Toen mijn aller eerste relatie het uit maakte heb ik weken aan een stuk verdriet gehad! De liefde was zoals jij beschreef, ik leerde veel over het leven en hielp me ontdekken wie ik was. Maar tegelijk had ik zelf ruimte nodig om te ontdekken wie ik was. (Dat realiseerde ik me later pas). Dit is ondertussen 5 jaar geleden! En ik heb in die 5 jaar zo ontzettend veel geleerd, en meegemaakt. En ik ben blij met de ervaringen die we samen hebben gehad. Maar tegelijk ben ik ook heel blij met de tijd en ervaringen die ik na die relatie mogen beleven. 
 

Misschien heb je er nu niks aan maar tijd heelt alle wonden! En zoals je zelf al beschrijft heb je veel met hem mee kunnen maken en nu mag je nieuwe avonturen en ervaringen op gaan doen. Nieuwe mensen leren kennen en vooral jezelf leren kennen! En je doet dat al heel goed met de mensen om je heen verzamelen en steun zoeken. Samen met jou naasten (en alle nieuwe mensen die je gaat leren kennen!) kom je zeker. 
 

Voor nu een fijne serie aan meteen lekkere bak ijs of je favoriete chocola misschien? 


Je mag altijd een privé bericht sturen of hierop reageren! 
 

Hou je taai! 
 

 

Reputatie 2
Badge +3

Hoi Sharon,

Ik herken me nu al in wat jij zegt. Er is nu een leegte die aan de ene kant heel naar is, want ik mis hem enorm. Aan de andere kant kreeg ik pas ruimte om na te denken over de situatie toen het definitief uit was. Het geeft me nu pas wat inzicht van wat ik zélf allemaal wil, en dat mijn vrienden en familie ook fantastische mensen zijn. Ik heb echt gemengde gevoelens. Ik mis hem maar ik wil ook niet naar hem terug. Nu pas zie ik in dat we op het eind van de relatie ontzettend met elkaar bleven botsen, helaas.

Ik heb ook heel veel last van schuldgevoelens. Ik ben echt niet altijd even aardig tegen hem geweest en deed soms wel onredelijk. Ik weet niet waar dat gedrag nou vandaan kwam.

- Dat ik me irriteerde aan kleine dingetjes en daardoor zijn gevoelens minder werden?

- Dat zijn gevoelens al minder werden en dat ik onzeker, jaloers en gefrustreerd werd omdat ik dat voelde?

Misschien een mix van beide? Iedereen zegt dat het nooit de schuld van één persoon is. Maar hoe zit dat als je je echt als een ontzettende b**** gedraagt? Dan jaag je toch juist echt iedereen die je lief hebt weg?

Er waren nog echt wel leuke momenten, maar ook genoeg frustraties. Misschien iets te veel. Het voelt alsof ik het echt kapot heb gemaakt.

Reputatie 5
Badge +7

Hey hey Sanno, 

 

Goed dat je een berichtje stuurt! Ik heb even prive gereageerd! 

 

groetjes.