Gesprek over verslaving (ook ex- en nietverslaafden meer dan welkom!)

  • 17 May 2022
  • 2 reacties
  • 104 × bekeken

Reputatie 5
Badge +6

Verslaving is een groots probleem in onze maatschappij. Moge het drugs, alcohol, tabak of seks zijn, steeds meer jonge mensen geven hun vrijheid en gezondheid op voor dionysische beloningen. 

Zijn sommigen onder ons verslaafd (geweest)? Wanneer is iemand verslaafd? Hoe valt dat te behelpen? 

Laat ik maar beginnen, ik heb op mijn 18de een drankprobleem gehad en ik vrees dat het terug aan het komen is. Weet iemand daar iets van? 


Helaas, dit topic is gesloten. Meestal is dat omdat er langere tijd niet op gereageerd is of omdat het onderwerp afgesloten is.

2 reacties

Reputatie 3
Badge +1

Welkom @Hässlich in de community!

 

Wat een goed onderwerp en een leuk onderwerp om de taboe van schaamte te doorbreken.

Ik heb zelf geen verslavingen gehad tot op heden (even afkloppen) en hoop dit natuurlijk nooit te ervaren.

Wellicht verslaafd aan een telefoon, maar ik denk dat dat haast onverantwoord samengaat met een dagelijkse leven in een onderbewuste gevoel tijdens het communiceren.

 

Hoe kijk jij terug naar jouw drankprobleem?

 

Groetjes,

Anwar

Reputatie 5
Badge +6

 

Hoe kijk jij terug naar jouw drankprobleem?

Dat is een erg persoonlijk verhaal, echter omdat ik hier toch anoniem post vertel ik je het wel.

Mijn baardgroei werd erg hevig tijdens mijn 15de levensjaar. Ik begon dus snel ouder te lijken dan ik was, toen was dat natuurlijk erg tof, maar nu als mensen mij 35 geven op mijn 20ste is het veel minder tof, omdat mensen rond mijn leeftijd dan vaak denken dat ik een oudere gek ben. Toen was het gelukkig nog een voordeel en ik begon al vlug de kroegen in te duiken. Ik heb nooit alcohol gedronken om stoer te zijn, ik ben nooit naar feestjes geweest en achtte dronkenschap als onnodig. Ik was voornamelijk geïntresseerd in de smaak op het begin. Ik wou vanalles weten over wijn, whiskey en bier. Ik werkte toen mijn eerste echte baantje in de horeca, mijn baas boeide ook niet en schonk me altijd bier in. Ik werd nooit dronken en ik gaf er haast niks aan uit. Toen ik 16 was begon ik meer geld te verdienen en een paar "vrienden" te verzamelen. Die graag misbruik van mijn oudere uiterlijk namen om mij op tripjes naar supermarkten en slijterijen te sturen. Hier begon ik soms te drinken hoe zij dronken, overbodig en decadent. Toch dronk ik misschien maar 1 keer per 3 weken veel. Ik bleef verstanding. Toen ik 18 werd begon ik werkweken te maken van minsten 45 en maximaal 60 uur per week in de zomermaanden. Dat bracht enorm veel geld in het laatje, maar het maakte me ook moe en eenzaam. Ik had amper vrije tijd en sprak dus niemand meer buiten werk. Ik vond mijn stamkroeg in de eerste week van die zomer. Het zat er vol oude mannen, sommigen beladen met geelzucht en bijna allemaal enorm vunzig, grof en seksueel gefrusteerd. (Erg zielig voor de vrouwelijke medewerkers) Ik was daar welkom, ik had daar lol met ze, ze hadden een geweldig aanbod aan drank en ze speelde daar alleen heerlijke muziek. Na een maand was ik niet meer van de kroeg weg te denken. Na elke werkdag even gezellig zuipen en schuine moppen maken. Ik begon zelfs op zondagen langs te komen, enorm gek want ik werkte nooit op zondag, ik sloeg zelfs de kerk over om daarheen te gaan, zo gezellig vond ik het. Er kwamen nooit dames of jonge mensen, geen irritante muziek en klagen als een oude man heb ik altijd goed gekund dus ik paste er echt tussen en voelde me veilig. Uiteindelijk kwamen de lockdowns, ik merkte dat ik nog steeds een enorme drankzucht had en voor dat ik het wist begon ik elke dag met een shot whiskey en een halve liter pils, in plaats van een kop koffie en een broodje kaas. Ik had niemand meer, er was niks te doen en alcohol bracht me weg van mijn enorm piekerprobleem dat me vaak leidde tot depressie, zelfhaat en zelfs masochisme. Ik vond uiteindelijk niks meer leuk behalve drinken, ik kon niet eens meer films kijken of boeken lezen. Mijn hele leven bestond uit vluchten van dat leven op de ongezondste en kwaadste manier mogelijk. Ik begon daarna verliefd te worden op een verloofde dame, deze romantische hopeloosheid verergerde het enorm. Toen de kroegen weer een kort tijdje opengingen (alleen de terrassen volgens mij) werkte ik weer. Ik was dan geforceerd om minder te drinken, de eerste paar keer smokkelde ik nog wat whiskey mee maar werk in de keuken kon soms zo druk zijn dat ik er gewoon echt geen tijd meer voor had en al vlug was ik doordedag weer nuchter. Alleen na werk ging ik nog altijd los. Totdat ik me weer op de zondag, mijn vrije dag, op het terras bevond. Iemand van de kerk appte me, ze hadden mij gemist. Toen klikte het dat ik niks bereikt had hiermee dat ik misschien ging drinken voor rust en tegen eenzaamheid maar dat juist die verslaving mij rusteloos maakte en mij afzonderde van anderen. Ik heb toen maanden niks meer gedronken met grote moeite maar uiteindelijk was ik afgekickt. Het jammere is dat ik sinds ik mijn laatste baan verloor in april dat ik weer hevig ben gaan drinken, ik maak me zorgen of het terugkomt. Gelukkig heb ik nu al 3 dagen niks gedronken.

Naja, dat is mijn persoonlijke verhaal. Weet iemand hoe ik ervoor kan zorgen dat het niet terugkomt?